Geen 'hoort de wind waait door de bomen' op de windstille koude zaterdagmorgen als de takken van de knotwilgen een voor een van de bomen worden gezaagd. Wel een beetje een Sinterklaascadeau, geschonken door de vrijwilligers van de Stichting Het Roois Landschap. ,,Als mensen de knotwilgen niet zelf kunnen knotten, ondersteunen wij ze daarin", zegt bestuurslid Theo Gottenbosch. Op het vijftig hectare grote terrein van de veehouderij staan zo'n 250 knotwilgen. ,,Als je die alleen moet knotten, is dat onbegonnen werk."

Gottenbosch legt uit waarom deze bomen überhaupt geknot moeten worden: ,,De takken van een knotwilg groeien in vijf jaar uit tot een doorsnee van zo'n vijftien centimeter. En als je die takken er niet afhaalt, heb je de kans dat de hele zaak uit elkaar scheurt." Vroeger werden ze regelmatig geknot, omdat het 'geriefhout' voor van alles werd gebruikt, maar tegenwoordig gebeurt dat niet meer.

En dus hebben de knotwilgen die vandaag geknot worden behoorlijk dikke takken, die door de mannen met de handzaag worden verwijderd. Dat is een bewuste keuze. ,,Je kunt dit heel makkelijk met de motorzaag doen", vertelt bestuurslid Wim de Vrij. ,,Maar dan heb je een zaagbewijs nodig en gelden er ook veiligheidsmaatregelen, zoals een verplichte zaagbroek. En wij vinden het gewoon niet leuk om in de herrie te werken." De mechanische ondersteuning komt nu alleen van een grijpmachine van boomkweker Van de Berk die de afgezaagde takken tussen de knotten vandaan plukt en netjes op het land legt.

,,Lekker buiten in de natuur werken en niet thuis moeder de vrouw vervelen", zijn zo een paar redenen die Jan Vermeltfoort en Simon Lavrijssen opnoemen aan wat ze zo leuk vinden om mee te knotten. Dat doen de heren al een paar jaar. En ja, het was koud toen ze vanmorgen begonnen, maar van dat zagen krijg je het vanzelf warm.