Al Gore is nieuwe Moore

Smullen voor de doemdenkers! Vooral met zijn film ’An inconvenient truth’ maakt hij ons duidelijk dat het de verkeerde kant op gaat met de aarde. De titel van zijn film is te vertalen als ’de waarheid die ongelegen komt’. Nu lijkt het mij dat de waarheid nooit ongelegen komt en dat is dus ook het probleem met Al Gore. Dit is zijn waarheid, niet dé waarheid.

Net als sensatieregisseur Michael Moore is Gore erg bedreven in het wekken van suggestie. Zijn film en boek zijn een aaneenschakeling van confronterende foto’s, vastlegging van menselijke en natuurlijke ellende. Als doorgewinterd politicus weet hij dat beelden meer zeggen dan duizend woorden. Michael Moore, die in een omstreden documentaire George Bush aan de schandpaal nagelde, loog ook niet, maar suggereerde aan één stuk door. Het effect is optimaal, maar met de waarheid heeft het weinig te maken.

In de jaren ’70 beweerde de Club van Rome dat grondstoffen in het jaar 2000 zouden zijn uitgeput. In de jaren ’80 zouden onze bossen sterven door zure regen. In de jaren ’90 zouden we allemaal ziek worden van het gat in de ozonlaag. En nu Gore’s onheilstijding. Van een overdosis aan ellende en rampspoed worden mensen ongevoelig.

De aarde warmt op, klopt. Dat de mens volledig verantwoordelijk is, is niet bewezen. Natuurlijk moet er iets gebeuren. We moeten het gebruik van olie en gas verminderen, alleen al omdat we niet Poetin en de Iraanse ayatollahs op de knieën om gas en olie willen smeken.

Het Kyoto Protocol, bedoeld om de uitstoot van broeikasgassen, terug te dringen, was de eerste stap op weg naar een (mondiaal) klimaatbeleid. Maar het effect is zo goed als nul: 0,02 (!) graden minder temperatuurstijging in 2050. Nederland produceert slechts 0,6 procent van de broeikasgassen, Europa produceert 14 procent. Dit aandeel wordt minder, door de energieslurpers China en India, en natuurlijk de VS. Effectief klimaatbeleid zonder deze landen is dus niet mogelijk. Die moeten dus ondertekenen.

Er leven wat rare ideeën, zeker bij ’links’. Zoals het idee dat Europa het desnoods in zijn eentje moet doen. Of dat ontwikkelingslanden zelf niets hoeven te doen. Of het ’recht’ op evenveel emissieruimte voor elke wereldburger. Communisme via de achterdeur! Hoe smeden we een wereldwijde klimaatcoalitie? Allereerst is een goede samenwerking met de VS noodzakelijk, net als met de landen in Azië, de grootste groeiers. Belangrijk hierbij is een systeem van emissiehandel.

We zullen meer aandacht moeten hebben voor technologieontwikkeling en overdracht. Door middel van afspraken kunnen de noodzakelijke fondsen en de benodigde technologie beschikbaar komen voor de landen die zich in willen zetten voor emissiereductie. Wij krijgen daar dan ’credits’ voor terug die meetellen voor het behalen van onze doelstelling. Vervolgens zal het energietechnologische onderzoek internationaal moeten worden versneld en geïntensiveerd.

Laten we, tenslotte, niet vergeten dat de emissie van broeikasgassen samenhangt met de afhankelijkheid van olie en gas. De afhankelijkheid van het instabiele Midden-Oosten zorgt voor een strategisch en economisch veiligheidsgevaar. Een wereldwijd energiepact om de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen te verminderen zal op ieders steun kunnen rekenen. De VVD wil een echte oplossing en geen paniek zaaien. In navolging van Gore moet ik misschien overwegen mijn beroemde oud-collega Ayaan Hirsi Ali achterna te gaan. Wellicht dat Gore te overtuigen is met een film over de feiten: ’Factmission deel I’?

De auteur is VVD-Kamerlid