Ik wil simpelweg weten: wie is nu beter, Ronaldo of Messi?

Na vier minuten schoot Portugees Christiano Ronaldo een penalty perfect binnen. Hij vierde zijn treffer met het vormen van een denkbeeldige sik op zijn kin.

Dat was een geitensik, las ik later op internet. Geit in het Engels is goat en die letters vormen de afkorting van de titel Greatest Of All Time. Dat wilde Ronaldo de wereld duidelijk maken, want zijn rivaal Lionel Messi ging onlangs op de foto met een geit. Tot zover ongeveer mijn parate kennis over Ronaldo en Messi.

Als passieve voetballiefhebber veer ik alleen op bij Europese clubfinales en landentoernooien. Sommige vrienden en collega’s begrijpen daar niets van. Die hoor ik het jaar rond discussiëren over acties van in mijn oren willekeurige spelers bij willekeurige clubs. Waar ik op mijn beurt niets van snap, al zou ik wel simpelweg willen weten: wie is nu beter, Ronaldo of Messi?

Een vriend van mij is zelfs zo voetbalgek dat hij Europa doorreist langs oude, vervallen stadions. Hij fotografeert de romantiek en puurheid van sport, volgens hem verloren gegaan in het tijdperk van miljoenentransfers en kunstgras. Gek genoeg snap ik die passie heel goed.

Daarom stelde ik uitgerekend hem onlangs de vraag: met wie zou je liever een balletje trappen: Ronaldo of Messi? Hij koos zonder nadenken voor Messi. Die speelt om het plezier, en niet alleen maar voor zichzelf, begreep ik. Messi is een natuurtalent, Ronaldo een product van discipline en de wil om de beste te zijn. Conclusie: Messi held voor romantici, Ronaldo held voor de realisten.

Afgelopen weekend glorieerde Ronaldo driemaal in één wedstrijd, waar Messi faalde door een penalty te missen. Ik genoot van de feilloze doelpunten van Ronaldo, ik voelde het verdriet van Messi.

Mocht ik er enige invloed op hebben, dan zou ik Messi de geit gunnen, en niet Ronaldo. De schoonheid van perfectie eindigt in het moment. Mislukking blijft veel langer voortleven. Dat is ongetwijfeld hopeloos romantisch, maar daar geef ik helemaal niks om.