Echt waar: Marcel Keizer speelde een Klassieker

Dát Keizer een Klassieker achter zijn naam heeft staan, zit niet bepaald in het collectieve geheugen. Niet van het grote publiek, maar ook niet van andere spelers die toen op het veld stonden, zo blijkt na een belronde. Zijn directe tegenstander die middag, de Limburgse rechtsbuiten René Hofman, kan het zich niet herinneren. ,,In mijn beleving speelde ik altijd tegen Frank de Boer die periode. Goh, Marcel Keizer, ja. Nee, sorry, wist ik echt niet meer.'' Hofman is beleefd: ,,Zegt meer over mijn slechte geheugen dan over Keizer, hoor. Maar hij was normaal ook geen linksback toch?''

Dat klopt. Keizer was een middenvelder, maar stond voor de gelegenheid een keer linksachter. Het was het seizoen waarin trainer Johan Cruijff na een conflict met de clubleiding in januari opstapte. Barry Hulshoff, Bobby Haarms en Spitz Kohn namen het met z'n drieën over. Maar de hand van Cruijff was indirect nog wel zichtbaar in de opstelling. De Zweed Peter Larsson was de enige pure verdediger (zie elders op deze pagina) die middag. Hulshoff kan het zich niet meer herinneren, laat hij weten.

De Klassieker van april 1988 is niet blijven hangen, het was ook nog eens in een halfvolle Kuip. Wat meespeelde: PSV was al lang en breed op weg naar de landstitel. Het was een editie zonder honderden artikelen, zonder een erfenis in de vorm van een documentaire van Andere Tijden Sport. Spreek Mario Been (bij Feyenoord op het middenveld toen), Arnold Mühren of Arnold Scholten en ze passen even.

Maar Scholten, die ook voor Feyenoord speelde, weet nog wel goed hoe Keizer zich presenteerde als jong broekie. ,,Hij was toen al evenwichtig. Eigenlijk zoals hij nu ook als trainer op mij overkomt. Leergierig en echt bereid om alles te doen om te slagen. Wat dat betreft was die wedstrijd tegen Feyenoord een mooie beloning.''

En het ging 'redelijk goed', weet Keizer zelf nog. ,,Mühren praatte voor de wedstrijd nog even op mij in. Als je het niet meer weet, zoek je mij. Was natuurlijk heerlijk om met zo'n type als Arnold voor je te spelen. Zoveel ervaring, ik kon die bal echt altijd bij hem kwijt. Heerlijk als je zelf op een positie staat waar je niet aan gewend bent.''

Na 29 jaar keert Keizer als Ajacied terug in De Kuip. Niet als tamelijk anonieme linksback, maar als hoofdtrainer van Ajax. Het vak dat hij eerder dit seizoen nog omschreef als de zwaarste baan van voetballend Nederland. In een compleet andere wereld ook. Niet meer dat talent van Ajax, maar de man die onder het vergrootglas ligt. Bij succes, maar vooral ook bij tegenslag zoals in het begin van dit seizoen.

Daar komt nog bij dat het media- landschap danig is veranderd. ,,Toen ik die wedstrijd in de Kuip speelde, was Feyenoord - Ajax natuurlijk ook dé wedstrijd van het jaar. Dat was het, dat is het en dat zal het altijd blijven. Maar alles is nu groter. Er is nu zoveel meer aandacht. En ik snap heus wel dat mensen dan ook vooral naar mij kijken. Dat hoort erbij als je trainer van Ajax bent.''