College ziet niet wat speelt in de stad: Te weinig plekken voor daklozenopvang in Eindhoven

31 mensen slapen in Eindhoven uit nood buiten. Sommigen in de bosjes, sommigen op het karkas, dat gestripte gebouw tegenover het PSV-stadion, anderen elders in de stad. Mogelijk zijn het er meer. De organisaties die zich met opvang bezighouden, zijn er in ieder geval al zoveel tegengekomen.

Volgens een brief van het college van B en W houdt de gemeente Eindhoven dit jaar 2,1 miljoen euro over op maatschappelijke opvang (8 ton) en begeleid wonen (1,3 miljoen). Hoe kan dat? Dat geld had toch ingezet moeten worden voor deze mensen?

Volgens het college, dat verantwoordelijk is voor de indicatiestelling, dus of je een plek krijgt, is er geen gebrek aan plekken. En de signalen uit het veld? De hulpverleners komen echte mensen tegen daarbuiten. 31.

Weet het college niet wat er in de samenleving aan de hand is? Inderdaad, dat weet het niet. Volgens dezelfde brief gaat het college nu data verzamelen.

Dat het college niet weet wat er speelt, is niet nieuw. Dat weet het ook niet van WIJeindhoven, bij huishoudelijke hulp en bijvoorbeeld de tweehonderd jongeren die geen zorgindicatie meer hebben en van wie het niet kan aangeven of dat terecht is of dat ze in de steek gelaten worden. De meerderheid van de gemeenteraad accepteert dit.

Een raadsmeerderheid wil wel dat er opvangplekken bij komen, maar heeft zich erbij neergelegd dat het er maar vijf tijdelijke worden. Volgens het college was er 'opeens' wat meer wachtlijst bij de nachtopvang. Gemiddeld drie mensen meer. Dat komt omdat er nooit meer dan drie op de wachtlijst gezet worden. Maar weet het college veel.

Het goede nieuws is dat 31 mensen in ieder geval één keer per week een dak boven hun hoofd hebben. Als die plek al bij ze past. Vaak is dat niet zo. Een tweede signaal uit het veld. Een derde signaal is dat het aantal uren professionele begeleiding dat mensen mogen krijgen te klein is om te zorgen dat het beter met hen gaat. Samengevat: op dit moment worden mensen in de steek gelaten. Letterlijk niet gezien door de gemeente als ze buiten liggen, niet gezien in wat ze nodig hebben door de gemeente als ze wel in de opvang zitten.

Het gaat echter helemaal goed komen, volgens het college. Mensen zullen maar twee weken in de opvang zitten en dan meteen doorstromen naar huis en werk. Dit is hetzelfde wensdroomdenken waarmee het bij Wijeindhoven zo mis is gegaan. Het is niet gebaseerd op wat is en wat werkt, maar op hoe men zou willen dat het werkt. Het zijn opnieuw de nieuwe kleren van de keizer. U weet wel, die was naakt, maar niemand durfde het te zeggen.

Waarom komen mensen op straat terecht en in Nederland twee keer zoveel sinds 2009? In ieder geval hebben ze allemaal al een tijd financiële problemen. In 2008 startte de crisis. Dat heeft velen in de problemen gebracht. En het Rabo-rapport, vreemd dat een bank dat op tafel legt en niet de lokale overheid, geeft aan dat ondanks de economische groei in Eindhoven, de tweedeling juist verscherpt. De groei van banen aan de onderkant van de arbeidsmarkt is vooral flexwerk. Zonder zekerheid.

Mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt zijn werkende armen. Ze leven zo op de rand dat ze bij een plotselinge tegenslag makkelijk weer in de problemen komen. Bijvoorbeeld door de stijging van de energielasten. En geldgebrek zorgt voor veel stress en andere problemen, zoals op het gebied van gezondheid.

Dus zou je verwachten dat de gemeente inzet op het creëren van fatsoenlijk betaalde, zekerheid biedende banen in het kader van de Regiodeal met het Rijk. Nee hoor, dat wijst het college af. Het komt vanzelf wel goed met de onderkant, zeggen B en W. Dat de verdubbeling van het aantal mensen op straat een probleem is, veroorzaakt door hoe wij onze samenleving inrichten, een politieke keuze, komt niet in het toekomstbeeld voor. En dus daar iets aan veranderen ook niet.

Wat is in het toekomstbeeld geregeld voor de mensen die meer hulp nodig hebben dan alleen een dak en werk? Daar is nog niet echt naar gekeken. In het paradijs van de toekomst wordt ingezet op werk. Maar het college weet wel dat het nooit, ook niet tijdelijk, meer kan en mag kosten. Oftewel, mensen gaan niet de ondersteuning krijgen die ze nodig hebben.

'Als niet nu, wanneer dan?' was de slogan van de DDW 2018. Oftewel 'nu niet is nooit'. Als je niet eens de 31 mensen die vandaag buiten liggen helpt, als je van hen wegkijkt, niet weet in je allesbepalende systeem dat ze bestaan, hoe geloofwaardig is het dan dat je toekomstvisie op de realiteit gebaseerd is en je in de toekomst wel mensen recht gaat doen? Blijkbaar is acute nood geen reden om te helpen. Geld kan het probleem niet zijn. Naast de 2,1 miljoen voor opvang en woonbegeleiding houdt de gemeente dit jaar ook nog eens een miljoen over op armoedebeleid. In totaal een ton per persoon die buiten moet slapen.

Willen wij als Eindhovenaren wegkijken of zien? Hebben wij nog compassie en gevoelens van solidariteit? Laten we afdwingen als Eindhovense samenleving dat er voor iedereen plek is. En anders vaststellen dat het in Eindhoven ieder voor zich is. Hoe sociaal Eindhoven was, kan dan in het designmuseum tentoongesteld worden als illustratie waarom design er niets meer te zoeken heeft en weggegaan is. Als niet nu, wanneer dan? Als niet wij, wie dan wel?