De uitwassen van carnaval waren op elke straathoek te vinden

Ooit had ik een hekel aan carnaval. Vooral in mijn studententijd, toen in elke kroeg in de stad met carnaval een paard in de gang stond, dat ik steigerend de rug toekeerde. Er was slechts één tent waar de  clientèle in de vertrouwde grauwe kleren in het glas of in de spiegel achter de tap zat te turen. Die dagen was er in de kroeg wel een soort onuitgesproken kameraadschap, omdat we er allemaal niet bij wilden horen, bij de bonte hossers in de andere tenten. En kwam zo'n gezelschap dan toch per ongeluk binnen, dan zagen ze al snel aan de doffe gezichten dat ze aan het verkeerde adres waren, anders maakte de dodelijk saaie psychedelische prut ze dat wel duidelijk.