Lezers reageren | De dekolonisatie van Indonesië zit na onderzoek en excuses bij veel lezers heel diep
LEZERS REAGERENEINDHOVEN - Mark Rutte maakte vorige week in een toespraak excuses aan Indonesiërs na het verschijnen van het onderzoek over de dekolonisatie van Indonesië na de Tweede Wereldoorlog.
Harrie Verrijt
Lezers reageren op de excuses van premier Mark Rutte en op het het onderzoek waarin wordt geconcludeerd dat Nederlandse militairen op grote schaal en stelselmatig extreem geweld toepasten tijdens de dekolonisatieoorlog in Indonesië (1945-1950). In het onderzoek is sprake van standrechtelijke executies en marteling van Indonesische gevangenen, het ‘platbranden’ van dorpen en buitensporige luchtaanvallen en artilleriebeschietingen. „We moeten de waarheid onder ogen zien. Nederland voerde een koloniale oorlog waarin stelselmatig en wijdverbreid extreem geweld werd gebruikt, tot martelingen toe, die in de meeste gevallen onbestraft bleven”, zei Mark Rutte.
Volgens Karin Heijboer-Klerkx uit Eindhoven zou Rutte ook excuses aan moeten bieden, aan de oorlogsveteranen van deze Indische oorlog. „En aan de kinderen van deze oorlogsveteranen. Mijn vader was ook oorlogsveteraan in deze oorlog in Indië, het waren zeer jonge jongens: 17, 18, 19, 20 jarigen. Kun je je dat nu nog voorstellen? Dat wij als geciviliseerd land onze zonen op die leeftijd de oorlog in zouden sturen? Nee, onze kinderen mogen braaf leren, studeren, een beroep leren. Een leuke jeugdtijd doorbrengen, vakantie vieren, op stap gaan, bioscoopje pikken, meiden versieren. Mijn vader kreeg die kans niet, vanuit onze eigen 2e wereldoorlog, als jonge jongen, werd hij direct naar de oorlogen in Indië en Korea gestuurd. Veel trauma’s opgelopen. In de familie van mijn moeder, en waarschijnlijk ook in zijn eigen familie altijd ‘die soldaat’ gebleven, die oorlogsmisdadiger, die veteraan. Er was geen hulp voor deze jongens als ze terugkwamen. Dus geen ont-stressen op Kreta, of socializen in Frankfurt, of PTSS-therapie krijgen. Wij als kinderen, en zeker ook mijn moeder, moesten het vaak ontgelden. Verbaal maar ook op andere wijze. Ik heb mijn verhaal hierover nog nooit verteld en zeker nog nooit opgeschreven, dit is de eerste keer.”
Zelf werd ik als tiener in Bandoeng geconfronteerd met angstige situaties, het is een geluk dat ik er nog ben
Aad Stierum
Hebben de onderzoekers ook overwogen een onderzoek te doen naar de excessen tijdens de Bersiap, de periode na augustus 1945 in Indonesië, zo vraagt Aad Stierum uit Eindhoven zich af. „De Permoeda’s (Indonesische jongeren) die Molukkers, Chinezen, Indische Nederlanders en Nederlanders hebben gedood. Japanse militairen (de verslagen vijand) kregen de opdracht de interneringskampen te beschermen. Mijn moeder vertelde dat ze haar leven nog te danken heeft aan de Japanners. Dat klinkt vreemd omdat ze de vijand waren. Zelf werd ik als tiener in Bandoeng, geconfronteerd met angstige situaties. Het is een groot geluk dat ik er nog ben.”
Het getuigt van karakter en moed dat de minister-president zijn excuses maakt, zo vindt Peter Rufi uit Geldrop. „Aan mijn mede Indo’s en de Molukkers zou ik willen zeggen: na 70 jaar hebben we de aandacht gekregen die wij verdienen. Er ligt nu een rapport dat radicaal afrekent met de list en bedrog cultuur, die vanaf het hoogste politieke en militaire niveau doorsijpelde tot de onderste uitvoerende laag. Het is en blijft schandalig dat iedereen, van hoog tot laag, steeds weer tot ‘brother in crime’ wordt gemaakt. Voor de burger lijkt het of dat iedereen zich schuldig heeft gemaakt aan misdaden. In het rapport wordt daar te weinig aandacht aan besteed. Geen wonder dus dat er veteranen zijn die zich onheus behandeld voelen. En terecht. Hiervoor heeft de premier ook wel zijn excuses gemaakt, maar het had iets nadrukkelijker mogen zijn dan alleen maar de toevoeging: ‘inclusief de veteranen, die hun best hebben gedaan’.”
Veel minder te spreken over het rapport en de excuses van de premier is Ton van den Berg uit Heeze. Hij vindt dat hierdoor de veteranen nu worden weggezet als boemannen die die armen mensen daar hebben uitgemoord. „Is hij zo naïef te denken dat er een oorlog is waar netjes wordt gevochten? Het zijn diezelfde regeringen die soldaten naar oorlogsgebieden sturen. Een mandaat, zo het er al mocht zijn, geldt niet op het moment dat het gaat om jij of ik. Weiger je om je daarvoor te laten gebruiken dan heet dat desertie en gooien ze je in de bak. Na dit komen zeker de veteranen aan bod die in Nieuw-Guinea zijn geweest? Ik ben daar een van en ook daar zijn mensen omgekomen omdat de toenmalige regering jonge jongens met onvoldoende middelen, nauwelijks getraind en voorgelicht daarnaartoe stuurde. Wij stonden tegenover Papoea’s die riepen Merdeka-Merdeka en met klewangs dreigden omdat ze zich door de regering voelden verraden en in de steek gelaten.”
De Indonesiërs waren al bezig hun eigen land terug te krijgen en de bevolking was opstandig tegen de Nederlanders
Rietje de Krijger
Vanuit haar Indische achtergrond heeft Rietje de Krijger uit Eersel de toespraak van Mark Rutte gevolgd en die kwam bij haar over het algemeen positief over. „Toch heb ik dingen gemist. Het benoemen van de achtergronden waarin de regering meende deze jonge jongens naar voor hen vreemd en onbekend land te sturen om ‘zaken op orde te brengen’. Vanuit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat uit het kamp komende de situatie al erg duidelijk was hoe de vlag erbij stond. De Indonesiërs waren al bezig hun eigen land terug te krijgen en de bevolking was opstandig tegen de Nederlanders. In deze entourage kwamen er jongens die net een oorlog achter de rug hadden, uit een beschermend land kwamen, nog erg conservatief, de kerk bloeide nog hevig, men ging nog niet zo makkelijk naar het buitenland. Kortom zo van moeders pappot naar een ver land, donkere mensen, andere gewoonten, ander eten. Hoe reageer je dan? Ik denk angstig en als je dan aangevallen word kies je voor jezelf en daaruit zijn dingen voortgekomen die natuurlijk faliekant fout te noemen zijn.”
Indië-veteranen, zouden oorlogsmisdadigers zijn
Door Karin Heijboer-Klerkx
Minister-president Rutte, u biedt excuses aan, aan de Indische gemeenschap. Heel begrijpelijk, deze mensen hebben veel ellende moeten doorstaan. Maar beste meneer Rutte, zou u ook uw excuses aan kunnen of willen bieden, aan de oorlogsveteranen van deze Indische oorlog? En aan de kinderen van deze oorlogsveteranen?
Mijn vader was ook oorlogsveteraan in deze oorlog in Indië, en voor al deze mannen geldt, het waren zeer jonge jongens, 17, 18, 19, 20 jarigen. Kun je je dat nu nog voorstellen? Dat wij als geciviliseerd land onze zonen op die leeftijd de oorlog in zouden sturen? Nee, onze kinderen mogen braaf leren, studeren , een beroep leren. Een leuke jeugdtijd doorbrengen, vakantie vieren, op stap gaan, bioscoopje pikken, meiden versieren.
Mijn vader kreeg die kans niet, vanuit onze eigen 2e wereldoorlog, als jonge jongen, direct naar de oorlogen in Indië en Korea gestuurd. Veel trauma’s opgelopen. In de familie van mijn moeder, en waarschijnlijk ook in zijn eigen familie altijd “die soldaat” gebleven, die oorlogsmisdadiger, die veteraan. Destijds, was er geen hulp voor deze jongens als ze terug kwamen van dit soort oorlogen. Dus geen ont-stressen op Kreta, of socializen in Frankfurt, of PTSS-therapie krijgen. Dus wij als kinderen, en zeker ook mijn moeder, moesten het vaak ontgelden. Verbaal maar ook op andere wijze, ik zal er niet verder over vertellen, maar ik heb een heel erg goed geheugen, en dat gaat terug tot ver in mijn jonge jaren, toen mijn zusjes nog niet geboren waren. Zij weten daar niets van. Ik heb mijn verhaal hierover nog nooit verteld en zeker nog nooit opgeschreven, dit is de eerste keer. En meneer Gerard van der Lee, ik heb WEL respect voor u, zoals ik ook voor mijn vader had.
Jullie waren jonge mannen, jonge jongens (mijn vader zou nu ook 94 jaar oud zijn geweest). Misschien hebt u hem zelfs wel gekend. Jullie moesten ook maar orders opvolgen van hogere militairen, in opdracht van de Nederlandse regering. Jullie moesten maar zien, hoe je verder het leven in ging, terug in Nederland. Ik hoop oprecht meneer van der Lee, dat het leven u verder goed is afgegaan. U hebt een mooie leeftijd bereikt, mijn vader werd maar 67 jaar. U bent géén oorlogsmisdadiger, zonder de Indische mensen voor het hoofd te stoten, wil ik u zeggen, u hebt ons land gediend. Iedereen was hier slachtoffer, Indische mensen, militairen en hun gezinnen.
Ik ben zelf in dienst van de Nederlandse Spoorwegen, daarop ben ik net zo trots als dat mijn vader was als beroeps militair. Wat hij zijn hele werkzame leven gebleven is. Karin Heijboer-Klerkx, Eindhoven
Hebben de onderzoekers van het Indonesië rapport ook overwogen om een onderzoek te doen naar de excessen tijdens de Bersiap. De Permoeda’s(Indonesische jongeren)die Molukkers,Chinezen,Indische Nederlanders en Nederlanders hebben gedood. Japanse militairen (de verslagen vijand) kregen de opdracht de interneringskampen te beschermen. Mijn moeder vertelde dat ze haar leven nog te danken heeft aan de Japanners. Dat klinkt vreemd omdat ze de vijand waren. Zelf werd ik als tiener in Bandoeng , geconfronteerd met angstige situaties. Het is een groot geluk dat ik er nog ben. Aad Stierum, Eindhoven
Enkele dagen voor de presentatie van de bevindingen van het MJO op 17 feb 2022, schreef ik over mijn zorgen dat dit weer een doofpot zou worden. Tot mijn grote opluchting is mijn zorg geen bewaarheid geworden. Er ligt nu een rapport dat radicaal afrekent met de list en bedrog cultuur, die vanaf het hoogste politieke en militaire niveau doorsijpelde tot de onderste uitvoerende laag. Het is en blijft schandalig dat iedereen, van hoog tot laag, steeds weer tot ‘brother in crime’ wordt gemaakt. Voor de burger lijkt het of dat iedereen zich schuldig heeft gemaakt aan misdaden. In het rapport wordt daar te weinig aandacht aan besteed. Geen wonder dus dat er veteranen zijn die zich onheus behandeld voelen. En terecht. Hiervoor heeft de premier ook wel zijn excuses gemaakt, maar het had iets nadrukkelijker mogen zijn dan alleen maar de toevoeging: “inclusief de veteranen, die hun best hebben gedaan”.
Maar het getuigt wel van karakter en moed, dat de minister-president onmiddellijk zijn excuses maakt namens het hele kabinet en afrekent met betrokken vorige kabinetten. Aan mijn mede Indo’s en de Molukkers zou ik willen zeggen: na 70 jaar hebben we de aandacht gekregen die wij verdienen. Men zal ons nu met andere ogen bekijken en beter begrijpen. Tegen mijn collega veteranen wil ik nog zeggen: wie de schoen past….En kan je jezelf recht in de ogen kijken, haal dan maar jouw schouders op en zeg ook: soedah, laat maar. Peter Rufi, Geldrop
Uitslag onderzoek wreedheden in Indonesië.
Wat hebben we toch met een l. u. l (louter uit leugens) van een premier te maken. Nergens heeft hij nog weet van en herinnering aan, maar van het handelen van de veteranen weet hij alles. Die worden nu weggezet als zijnde de boeman die die armen mensen daar hebben uitgemoord. Is hij nu werkelijk zo naïef te denken dat er een oorlog is waar netjes wordt gevochten? Hij maakt een (1) heel grote fout nl. dat het diezelfde regeringen zijn die soldaten naar oorlogsgebieden sturen. Nog nooit heb ik gehoord dat een soldaat wordt gescreend voordat hij wordt uitgezonden en een mandaat- zo het er al mocht zijn- geldt niet op het moment dat het gaat om jij of ik. Weiger je om je daarvoor te laten gebruiken dan heet dat desertie gooien ze je in de bak en krijg je een aantekening in je register en kom je niet meer in beeld voor een overheidsfunctie.
Na dit komen zeker de veteranen aan bod die in Nieuw-Guinea zijn geweest? ik ben daar een van en ook daar zijn mensen omgekomen omdat de toenmalige regering jonge jongens met onvoldoende middelen, nauwelijks getraind en voorgelicht daarnaartoe stuurde. Ook wij stonden tegenover Papoea’s die riepen Merdeka -Merdeka en met klewangs dreigden omdat ze zich door de regering voelden verraden en in de steek waren gelaten.
Weet u aan wie regeringen excuses moeten aanbieden? Aan de veteranen/soldaten die ZIJ hebben weggestuurd. Dat zou pas eerlijk zijn. Daarnaast zou een financiële vergoeding voor veteranen op zijn plaats zijn omdat zij in de periode van uitzending niet de mogelijkheid hadden om mee te dingen naar een van die riante functies in diezelfde regering. Ton van den Berg, Heeze
Natuurlijk heb ik vanuit mijn Indische achtergrond de toespraak van dhr. Rutte gevolgd en die kwam mij over het algemeen oositief over. Hij was degene die dat het beste kon doen gezien zijn gezinssituatie. Zijn familie had op Java gezeten en aan de keukentafel zal zeker over het verleden van deze familie gesproken zijn.
Toch heb ik enige dingen gemist. B.v. het benoemen van de achtergronden waarin de regering meende deze jonge jongens naar voor hen vreemd en onbekend land te sturen om ‘zaken op orde te brengen’. Vanuit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat uit het kamp komende de situatie al erg duidelijk was hoe de vlag erbij stond. De Indonesiërs waren klaar met de VOC. Zij waren al bezig hun eigen land terug te krijgen en de bevolking waren opstandig tegen de Nederlanders.
En in deze entourage kwamen er jongens die net een oorlog achter de rug hadden, uit een beschermend land kwamen, nog erg conservatief, de kerk bloeide nog hevig, men ging nog niet zo makkelijk naar het buitenland. Kortom zo van moeders pappot naar een ver land, donkere mensen, andere gewoonten, ander eten.
Hoe reageer je dan, ik denk angstig en als je dan aangevallen word kies je o.h.a voor jezelf en daaruit zijn dingen voortgekomen die natuurlijk faliekant fout te noemen zijn.
Ik hoop van harte dat aan bovenstaande ook aandacht zal worden besteed. Rietje de Krijger, Eersel
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
