Het laten landen van een helikopter op Mars en hiermee ook een mogelijke testvlucht maken getuigt van een knap staaltje wetenschap en techniek (ED 12-4). Maar wat hebben we er eigenlijk te zoeken? Hier op aarde heeft de mens er al een gigantische puinhoop van gemaakt. De lucht, de bodem, onze zeeën en oceanen; ze zijn allemaal ernstig vervuild. Het regenwoud is voor een groot deel gekapt en de bodem is leeg getrokken. Er zijn en worden de meest gruwelijke oorlogen uitgevochten, waarbij niets of niemand wordt ontzien. Hebzucht, macht, winst en nooit genoeg, dat is waar het om draait. Maar lang niet iedereen profiteert. De welvaart en de macht is vreselijk ongelijk verdeeld.

Voordat wij de planeet Mars eveneens gaan verpesten, is er op aarde nog genoeg te doen lijkt mij en kan de enorme investering in dit Marsproject beter besteed worden aan die 3,8 miljard arme mensen.
Marleen van Hooff, Eindhoven.

Eindhoven Airport (EA) rekent op snel herstel, groei is niet meer het doel en EA is scheldpartijen zat en trekt de stekker uit overlastlijn (ED 14-4). En als donderslag bij heldere hemel toegeven dat het toch een vakantieluchthaven is. Na jaren stug volhouden dat EA zo belangrijk is voor het zakenleven en de regio. Ja, de regio’s en economieën in Zuid-Europa.

Daarnaast klip en klare manipulaties in de rekenmodellen rondom stikstof, CO2 en geluid. EA verschuilt zich op zo’n moment makkelijk achter de overheid; ‘We doen alles in overleg met het ministerie’. Dat is diezelfde overheid waar tegenwoordig veel over te doen is. Dat is allemaal niet niks en veel omwonenden zijn het dan ook echt zat. Scheldpartijen zijn zeker niet de oplossing en keur ik af. Maar schelden is een teken van machteloosheid.

Als we nu eens de stekker uit Eindhoven Airport trekken? Dan is heel veel opgelost. We krijgen alle ruimte om te bouwen. De regio kan haar innovatieve karakter echt laten zien door de uitdaging aan te gaan voor duurzame werkgelegenheid en transportoplossingen.
Rob Weijers, Eindhoven

De financieel topman van supermarktketen Jumbo doet een poging om uitleg te geven over een aangekondigde reorganisatie (ED 14-4). Deze zou niet bedoeld zijn om te bezuinigen, maar wel wordt er gezegd dat het aantal eerste medewerkers en afdelingschefs zal verminderen. Zij mogen opnieuw solliciteren, zoals tegenwoordig gebruikelijk is.

Deze mensen hebben zich de afgelopen tijd uit de naad gewerkt, de supermarktketen heeft grof geld verdiend en dit is nu hun dank. De supermarktbranche moet zich diep schamen voor dit gedrag.

Er wordt al maanden ‘onderhandeld’ over een nieuwe CAO en ondertussen worden er grote omzetten en winsten behaald dankzij de inzet van diezelfde medewerkers die nu dreigen minder loon te ontvangen of te moeten vertrekken. Dit begint op uitbuiting te lijken.
Jan Verduijn, Best

Bijna zes jaar geleden werd de studiebeurs afgeschaft. Voor degenen die toen zijn gaan studeren, zijn de studieschulden ongeveer verdubbeld ten opzichte van degenen die hen voorgingen.

Sindsdien zijn de prijzen van koopwoningen ook ongeveer 50 procent gestegen en de gemiddelde prijzen van huurwoningen niet heel erg veel minder. De cao-lonen zijn echter maar zo’n 10 procent gestegen, maar hoe kom je als pas afgestudeerde 23-jarige aan een baan in coronatijd? Hoe langer werkloos, des te minder perspectief dat dit ooit nog financieel goedgemaakt kan worden in een loopbaan. Wie gaat zich het lot van deze verloren generatie aantrekken? Waar hebben zij het aan verdiend dat zij aan alle kanten de klappen moeten opvangen?
Martin Boerman, Geldrop

Door de jaren heen zijn er vele studies, onderzoeken en evaluaties geweest over het tijdsverloop en de kwaliteit van de noodzakelijke hulp door de verschillende hulpverleningsdiensten. De Wet Ambulancezorgvoorzieningen kent een lange aanloop, die in 1962 begon bij een groot treinongeluk bij Harmelen waarbij bleek dat het ambulancevervoer niet goed georganiseerd was. Per 1 januari 2021 is de nieuwe wet van kracht geworden. Tot op de dag van vandaag worden binnen de ambulancezorg normen gehanteerd uit de tijd van de jaren 60. De 15 minuten rijtijd-norm is destijds een begrip geworden waarvan niemand weet waarom de ambulance binnen 15 minuten ter plaatse dient te zijn.

Als je kijkt naar de tijden die noodzakelijk zijn om zorg te verrichten die mogelijk levensreddend kunnen zijn, zoals hartinfarct, reanimatie en drenkelingen redden, dan liggen deze ruim onder de 15 minuten. Indien een ambulance in 14 minuten ter plaatse is, valt dit binnen de norm, maar om dan nog levensreddend op te treden wordt wel erg moeilijk.

Bovenal is de tijdsnorm geen wet, waardoor er geen sancties mogelijk zijn op de overschrijdingen van deze rijtijd. Het lijkt mij dan ook erg moeilijk om de ambulancedienst te verwijten dat zij te laat ter plaatse zijn. Het niet halen van de normtijd is gelegen in verschillende factoren, zoals personeel, aantal ambulances en de opstelplaats daarvan en infrastructuur in het verzorgingsgebied. Dus het heeft te maken met de keuze van besteding van het budget. De gezondheidszorg kost veel geld, zeker de kosten van zorgverzekeraars en salarissen van raden van bestuur en directies.
Theo van Gemert, Gemert