Lezersbrieven | Vonk brengt extra cultuur en groen blijft | ZLTO neemt zijn verantwoordelijkheid niet

De Eindhovense politiek heeft geluisterd naar de tegenstanders van Vonk, maar wat betekent dit voor de mensen die het plan wel zien zitten. Worden de positieve meningen net zo zwaar gewogen? Ik heb de ‘stop vonk’ poster ook in mijn brievenbus ontvangen. Als er groen werd opgeofferd had ik hem voor het raam gehangen. Maar met de huidige plannen krijgen we een extra stukje cultuur en verdwijnt het terrein van rijschool Leeuw. Ik lees over kwetsbaar groen, maar deze wordt in de huidige vorm ook niet beschermd tegen honden, fietsen, mensen die er verblijven en afval achterlaten. Het is en blijft een stadspark.

De Eindhovense politiek rept al jaren over het schrale culturele aanbod in onze regio, als we deze rijkssubsidie nu wegwuiven dan hebben we het toch echt aan onszelf te danken. Ik hoop van harte dat de uitbreiding er komt, voor al die kinderen die straks veel plezier gaan beleven in dit educatieve centrum.
Sjors Vervoort, Eindhoven

De grootste voetballer aller tijden in Nederland is heengegaan. Willy van der Kuijlen had alles wat een topvoetballer moet hebben: een bijna onvoorstelbaar mooie traptechniek, een dodelijk schot in beide benen en een perfecte balbeheersing. Niet alleen is hij topscorer aller tijden maar ook een bal over 40 meter (op de stropdas van Edström) was voor Willy een sinecure. De bescheidenheid die hem zo sierde, heeft hem ook enigszins opgebroken: hij was niet opgewassen tegen de Cruijff-clan in de 70-er jaren. Hij moest lijdzaam toezien hoe Nederland de wereldtitel in 1974 verspeelde met de matig getalenteerde Arie Haan en Jan Jongbloed in plaats van Willy en Jan van Beveren. Ook een buitenlandse carrière was voor Willy niet weggelegd, te veel was hij een man van de regio en buiten Helmond/Eindhoven had hij niets te zoeken.

Illustratief voor dit toptalent was mijn persoonlijke ervaring tijdens een wedstrijd van HVV-Vlissingen in 1963, uitslag 9-0 en Willy maakte als 16-jarige speler zeven doelpunten.
Jan Dams, Helmond

Het overlijden van ‘Skiete Willy’ heeft de herinnering doen ontwaken. Tijdens een stralende zondagmiddag in het PSV stadion, dat ik me als groentje met mijn camera, iets schuin rechts achter het doel, op een visserskrukje had geposteerd waar de PSV’ers stonden in te spelen.

Ik zat dromerig te wachten op de aftrap toen plotseling een projectiel rakelings over mijn hoofd scheerde. Geschrokken viel ik van mijn kruk en danig in de war speurde ik het veld in naar wie me dit had geflikt. Van daaruit begroette mij een olijk kijkende speler; Willy van der Kuijlen! Welkom, bleek hij met zijn woordeloze actie te hebben bedoeld. Ik lachte timide terug en had die dag ook gevoeld wat keepers moesten doorstaan als een kanonskogel van deze schutter op hen af kwam.

Alle keren hierna zwaaide ik bescheiden naar hem, als hij het veld betrad en steeds, met een hoofdbeweging, liet hij dan blijken dat hij me herkende.
Jack van Hoek, Eindhoven

Amsterdam heeft de Johan Cruijff Arena, terecht want hij was een uiterst begaafde en spraakmakende voetballer. Maar Willy van der Kuijlen was wat prestaties betreft zeker zo goed, zo niet beter wat betreft het aantal doelpunten en gewonnen wedstrijden.

Willy was de volksheld van PSV en vooral van Helmond, maar nationaal werd hij onderschat. Het grensde aan discriminatie wellicht vanwege zijn afkomst. Was hij Amsterdammer geweest dan had hij ongetwijfeld een nog grotere carrière gemaakt.

Daarom pleit ik voor een Willy van der Kuijlen Arena in Eindhoven, het Philips stadion heeft zijn langste tijd gehad.
Ben Geerts, Eindhoven

Vergeefs zocht ik in de krant een artikel over de maandag overleden Walter Mondale. Hij heeft als vice-president van Jimmy Carter toch veel betekend. In 2010 was ik in Minneapolis, waar ik Walter Mondale ontmoette. We raakten in gesprek. Een aimabele en erudiete man. De volgende dag vloog ik terug naar Nederland. Zijn laatste woorden tegen mij waren in het Nederlands: ‘een goede terugvlucht naar Schiphol’. Dat was op z’n minst opmerkelijk.
Yvonne Mulder, Son en Breugel

De opinie van ZLTO directeur Goense (ED 17-4) deed onze wenkbrauwen fronsen. Opnieuw probeert de boerenorganisatie haar verantwoordelijkheid voor de achteruitgang van de biodiversiteit te ontlopen. En voor de gezondheidsrisico’s die de enorme veestapel in ons drukbevolkte Brabant meebrengt en voor de stank en schadelijke uitstoot rondom intensieve veehouderijen en mestfabrieken.

Het overgrote deel van de productie van de veehouderij gaat naar het buitenland. Hoeveel invloed heeft de Nederlandse, laat staan Brabantse consument dan nog? Neemt de ZLTO zelf nog eens verantwoordelijkheid of blijft ze naar anderen wijzen?

Het niet nemen van verantwoordelijkheid blijkt ook uit de oproep van Goense voor een herwaardering van mestverwerking. Mestfabrieken geven overlast en risico’s voor de omgeving.

Eerst wordt de soja, zoals het WNF onlangs aantoonde, ten koste van het Amazone oerwoud uit Zuid-Amerika gehaald. De geïmporteerde mineralen zorgen vervolgens in Brabant voor een enorm mestoverschot. Deze mineralen gaan door mestverwerking niet terug naar het Amazonegebied en dit proces is dan ook helemaal niet circulair.

Pijnlijk wordt het als Goense verwijst naar de fameuze Richard Attenborough en zijn documentaire ‘A life on our planet’. Duidelijk is dat ze niet heeft opgelet. Niet de acteur Richard, maar zijn broer David maakte de documentaire. In de documentaire laat sir David Attenborough juist zien hoe de intensieve veeteelt een belangrijke oorzaak is van de ecologische crisis.
A. Vermeulen, E. van Overbeek (Groen Kempenland), T. van der Vleuten en A. Castelijns (Milieuwerkgroep Kempenland), allen uit Bladel