Lezersbrieven | Woningen en géén distributiecentra op Eeneind | Onderzoek Indië na WOII mag geen doofpot zijn

Voorafgaand aan verkiezingen schilderen politieke partijen elkaar, traditiegetrouw over en weer, zo zwart mogelijk af. Óók nu weer zijn veel politici druk met elkaar wederzijds onderuit te halen (ED 15-2). Vanuit het eigen schuttersputje modder gooien naar elkaar verhardt slechts de tegenstellingen en als kiezer schiet je daar niets mee op. Niet het al bij voorbaat uitsluiten van mensen, maar hen binnenhalen, hen verbinden behoort het uitgangspunt van onze bestuurlijke belangenbehartigers te zijn. Politieke discussies winnen aan kracht wanneer die worden gevoerd op basis van argumenten Het is daarom productiever en komt ook nog eens vele malen sympathieker over wanneer politici zich beijveren een verkiezingsprogramma samen te stellen dat zo aantrekkelijk is, dat mensen als vanzelf voor hun partij kiezen.
Maaike van Wijgerden, Geldrop

Wat is dat voor een kulbericht om te melden dat een wolf een ree opgegeten heeft? Gaan we vanaf nu ook melden dat een vos een konijn opgepeuzeld heeft? Of de kat van de buren een muis? Wolven eten reeën, dat is hun voornaamste prooi. En dat maakt ze juist nuttig omdat ze daarmee (onder andere!) een gezonde stand van het ree bevorderen. Wat is daar voor nieuws aan? Ik vind het alleen maar het opkloppen van valse sentimenten bij lezers. Dit is gewoon natuur en als zodanig geen nieuws.
Jan Bekx, Gemert

Slechts drie procent van de Nederlandse mannen ziet kans de zeven vinkjes van Joris Luyendijk te verwerven. Hij heeft een variatie bedacht op het thema: wanneer je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje. Het adagium dat iedereen gelijk is, is theorie. Die drie procent zijn meer gelijk dan die van de grootste hoop die bijvoorbeeld wel het gymnasium halen maar helaas geen ouders heeft waarvan er één academisch geschoold is. Er zijn nog zes andere criteria - die ik hier niet nader noem - wanneer je kans ziet die af te vinken dan ben je een van die al dan niet gelukkigen die tot de kaste van de zeven vinkjes mag behoren. Geboren zijn in het goede nest van gelijkgestemde witte hetero’s speelt een belangrijke rol om het in het leven te gaan maken. Het beroep op gelijke kansen voor iederéén is een ongemakkelijke onwaarheid of een dode letter, dat wordt bewezen in de jongste pennenvruchten van Luyendijk. Kortom veel nieuws vertelt de nieuwste paperback van Luyendijk niet.
Antoine Theijs, Waalre

Tijdens het lezen van het artikel over Colombia en het drugsprobleem (ED 12-2) schoot me een publicatie te binnen uit 1978 toen ik tijdelijk in Colombia werkte. Een hoge functionaris van de fiscale politie voorspelde dat de ‘narcotica bendes binnen zes maanden zouden zijn weggevaagd’.
Rob Plesman, Best

Al een lange tijd wordt in Nuenen gesproken over de bouw van distributiecentra waar niemand op zit te wachten (ED 4-2). Het levert verkeersoverlast en weinig banen op, terwijl er een groot tekort is aan ruimte voor de bouw van woningen. Omdat op deze locatie gebouwd mag gaan worden is het idee ontstaan om er een nieuwe Nuenense woonwijk te gaan bouwen. Daarover wordt al met de grondeigenaren gesproken. Het is nog steeds spannend wat die gesprekken gaan opleveren. Veel jongeren willen, net als ik, graag in deze regio blijven wonen. Maar dat is door de hoge prijzen en lange wachttijden voor huurwoningen erg moeilijk. De jongeren van nu vragen de gemeenten en ontwikkelaars na te denken over de bouw van meer geschikte woningen voor starters. Eeneind-West biedt een grote kans om daar nu op in te spelen. Binnenkort zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Ik wil de politieke partijen vragen hun standpunt uit te spreken over de ontwikkeling van Eeneind-West in Nuenen. Dan kunnen de stemmers daarmee rekening houden.
Thomas Frank, Nuenen

Ik blijf me verbazen over de volkshysterie die men demonstreren voor de vrijheid noemt. En dan met name over die o zo domme vergelijking met de oorlog en zelfs de nazi’s. Ik heb ook geen oorlog meegemaakt maar heb wel vaak de verhalen gehoord en de beelden gezien en wie deze vergelijking durft te maken is geen knip voor zijn neus waard, zo schandalig vind ik het.
Marijke van den Broek, Eindhoven

De gemeente Nuenen wil, ondanks vele bezwaren, een vergunning verlenen voor het klimbos. Wat ik niet begrijp is waarom de gemeente hier voorwaarden, zoals bijvoorbeeld aantal bezoekers per dag, aan stelt. Die gaat ervan uit dat de ondernemer zelf handhaaft. Maar wat doet die als het toegestane aantal bezoekers bereikt is? De controle gaat neerkomen op omwonenden wanneer zij overlast ondervinden. Zij zullen dan met het bekende kluitje het riet in worden gestuurd, maar er volg meestal geen directe actie. Het kan zelfs zo zijn dat zij verzocht worden te stoppen met melden omdat zij te vaak zouden melden, zo heb ik zelf ervaren. Er kunnen alleen voorwaarden aan een vergunning worden gesteld als hierop ook gecontroleerd gaat worden. En dit is nu precies wat de gemeente Nuenen niet doet!
Alice Rijk, Gerwen

Een 18 jarig ‘jongetje’, een grote mond en nog niets gepresteerd, krijgt een podium van een hele pagina (ED 11-2).  Nicolas Knoester wil de Eindhovense politiek flink opschudden, maar laat hem maar beginnen bij zichzelf en zijn zogenaamde partijgenoten. Wijsheid en respect heeft dit kereltje niet meegekregen, wel een arrogante provocerende houding. Er is nog geen verkiezingsprogramma, maar dat is geen probleem. Door de 9 mannen en warempel ook 1 vrouw zal daar wel aan gewerkt worden denk ik, maar compromissen sluiten staat zeker niet in het programma, zover zijn ze al. Niemand heeft politieke ervaring, maar dat lijkt me ook geen probleem, even je verleden opschonen op Twitter en dan is er niets meer aan de hand.
Josee Brouwers, Deurne

‘Wat zorgde in oudheid voor einde ijstijd?’, vraagt Herman de Warle zich af (ED 5-2). Een terechte vraag in het licht van het (vermeende) hedendaagse broeikaseffect. Meer recentelijk is er in de Lage Landen sprake geweest van de Kleine IJstijd, zo tussen 1430 tot 1850. In het boek ‘Koud tot op het bot’ wordt deze tijd prachtig in woord en beeld gebracht. Met botten als eerste schaatsen was het ijsvertier toen meer regel dan uitzondering, vereeuwigd ook door tal van schilders ( H. Avercamp, P. Brueghel etc ). ‘Wat zorgde in die, pak ‘m beet, 400 jaar voor zulke lage temperaturen? Een broeikasdefect?’.
Arnold de Boer, Asten

GroenLinks sleutelt opnieuw aan partij-uithangbord Klaver (ED 12-2). Hoezo gaat het niet lekker met GroenLinks, hoezo slaat het verhaal niet meer aan, hoezo op zoek naar een nieuw imago, hoezo is het verhaal compleet onduidelijk? Hoezo over de ervaring van Klaver, hoezo over verruwing van het debat, hoezo over radicaal en dan weer gematigd, hoezo over scorebordjournalistiek, hoezo over idealistisch en dan weer samen?

Mogelijk zijn de twee journalisten er niet mee bekend maar GroenLinks heet al sinds 1990 zo. Daarmee is de focus helder: de hoofdpunten zijn: groen en links, aanpakken van klimaatverandering en vermogensongelijkheid, groen en sociaal. In Eindhoven zeggen we nu: duurzaam en eerlijk (prachtig om daar ‘menselijk’ nog aan vooraf te laten gaan), heeft GroenLinks Eindhoven lijsttrekker Rik Thijs het nu heel terecht over het voorkomen van warmer en armer.

Zaak is om onderscheid te (blijven) zien tussen vorm en inhoud: verruwing in het debat en scorebordjournalistiek rubriceer ik in de eerste categorie (vorm). Natuurlijk kan in de politiek geen enkele partij bij voorbaat uit gaan van de steun van andere partijen, heeft niemand in onze westerse wereld het eeuwige leven in welke functie dan ook. Tegelijk is in onze westerse wereld geen enkele partij alleen op de wereld. Dat betekent gematigd, onderhandelen = radicaal en idealistisch (hard op de inhoud) + samen (zacht op de relaties).
Sjaak Evers, Eindhoven

Donderdag wordt het onderzoek naar het geweld tijdens de dekolonisatie van Nederlands-Indië van 1945-1949 publiek. Het kan de onzekerheid en onrust over wat er toen is gebeurd wegnemen.

Het zojuist uitgebrachte boek van M. Swirc De Indische Doofpot schetst een verontrustend beeld over hoe de politieke en militaire top een politiek van misleiding, juridische goochelarij, verdoezelen en bagatellisering volgde. En het waren bepaald niet de minsten: tenminste 2 MP’s, ministers van justitie, oorlog/defensie, hoge legeraanvoerders en een schare lagere ‘goden’. 

Zij hebben zich schuldig gemaakt aan het beschrijven van de geschiedenis zoals die hen het beste en gunstigste uitkwam. Zo hebben zij plegers van (oorlogs)misdaden niet willen vervolgen en berechten, omdat zij anders zelf het risico liepen vervolgd te worden. Immers het uitvoerende kader handelde met hun instemming, medeweten en toestemming. De juridische vondst was de constructie van de Verjaringswet, die de vervolging en veroordeling van oorlogsmisdaden gepleegd in de periode 1945-1949 definitief onmogelijk maakte. Op die manier kon onder andere Westerling, die op Celebes gevangenen standrechtelijk executeerde, de dans ontspringen.

Wat te denken van de zin van de diverse missies sindsdien? Met list en bedrog werden/worden we daar telkens weer ingerommeld. Met als gevolg veel frustraties, trauma’s en gesneuvelden.Wat gaan we leren van de uitkomsten van het meerjarenonderzoek? Als we alleen al de les leren om politiek te bedrijven zonder list en bedrog, dan hebben we veel gewonnen. Laten we hopen dat het niet nog eens een grote gitzwarte doofpot zal blijken.

Peter Rufi, Geldrop