Stop het masterplan mestfabrieken

In de meest veedichte regio ter wereld zitten Brabanders bijna letterlijk in de shit. Het aanstaande provinciale masterplan voor nog meer mestfabrieken verstevigt de positie van de megastal-ondernemers, maar lost het mestprobleem niet op.

De veesector én het provinciebestuur zien de oplossing voor het mestprobleem in grote mestfabrieken, verspreid over heel Brabant. De daadwerkelijke oplossing van het probleem - minder landbouwdieren - raakt zo verder buiten bereik, want mestbewerkingsinstallaties bestendigen de intensieve veehouderij.

Voor hun business case zijn mestfabrieken direct afhankelijk van een constante aanvoer van mest, heel veel mest. Eigenaren van megastallen, veevoerfabrikanten en fabriekenbouwers zullen zich met hand en tand verzetten tegen een bronoplossing: het houden van minder dieren.

Mestfabrieken bieden weliswaar economische baten voor 'creatieve' ondernemers, maar ze zijn geen oplossing van het mestprobleem. Met gebruik van heel veel energie worden de overschotten aan mest in de bewerkingsinstallaties gedroogd, om de droge mest vervolgens te kunnen exporteren naar het buitenland, waar ze steeds minder zitten te wachten op ons mestoverschot.

De baten voor ondernemers gaan gepaard met maatschappelijke lasten voor de omgeving. Dit gaat ook op voor mestbewerkingsinstallaties op industrieterreinen. Reden te meer om eenduidig te kiezen voor drastische verlaging van het aantal landbouwdieren. Het mestoverschot verdwijnt dan als sneeuw voor de zon en mestfabrieken zijn overbodig.

Helaas is dit besef nog niet doorgedrongen in de toren van het provinciehuis. Daar wordt met een tunnelvisie op verdere industrialisering gestaag doorgewerkt aan een masterplan voor de uitrol van tientallen mestfabrieken. Als we nu kiezen voor nóg meer mestfabrieken, kiezen we op de lange termijn voor behoud van de intensieve veehouderij in Brabant.

De redenen om de intensieve veehouderij af te bouwen, zijn bekend; verschraling van natuur door overmatige stikstofuitstoot, overlast door stank en zwaar landbouwverkeer, dierenleed van tientallen miljoenen dieren in Brabantse stallen en serieuze gevaren voor de volksgezondheid door slechte luchtkwaliteit en de kans op zoönosen, zoals Q-koorts.

De industriële mestbewerkingsinstallaties zorgen nu al voor extra milieuproblemen en overlast. Inwoners in het buitengebied zijn maar al te bekend met stinkende fabrieken en het af- en aanrijden van tankwagens met mest. De noodkreten van omwonenden zijn alarmerend. Er gaan geluiden op om mestfabrieken daarom voortaan alleen nog op industrieterreinen toe te staan. Maar ook dat is geen oplossing, zoals de bewoners van de Helmondse wijk Brouwhuis aan den lijve ondervinden.

Als we het mestoverschot en de andere vee-industrieproblematiek het hoofd willen bieden, moeten we naar minder dieren. De miljarden euro's subsidie die het Rijk al aan onrendabele mestvergisters heeft verspild, hadden natuurlijk beter besteed kunnen worden aan het uitkopen van veehouderijen. Voor dat geld hadden we al honderden stallen kunnen sluiten. Minder dieren is minder mest.

Het is daarom van groot belang om de nieuwe plannen voor nog meer mestbewerkingsinstallaties nú te stoppen, en de blik op de toekomst te werpen. We moeten de krimp van de veehouderijsector nu inzetten, en daarom niet inzetten op méér maar juist op mínder mestfabrieken. Laten we dezelfde fout, van subsidies storten in de bodemloze punt van intensieve veehouderij niet blijven herhalen.

De Partij voor de Dieren heeft al meer dan een jaar geleden een bijeenkomst aangevraagd om te praten over de provinciale plannen voor mestfabrieken. Binnenkort lijkt dit dan eindelijk te gaan gebeuren.

Wat mij betreft hadden de provinciale volksvertegenwoordigers zich al veel eerder moeten uitspreken over de wenselijkheid van meer mestfabrieken in Brabant. Maar we merken dat Gedeputeerde Staten het debat liever blijft uitstellen totdat er een voorgekookt plan is.

En dat plan laat zich raden, dat is Brabant vol zetten met tientallen mestfabrieken. Fijn dat er politieke partijen in de provincie zijn die beweren veel waarde te hechten aan draagvlak, maar in Oss weten ze maar al te goed dat als het er op aankomt, de meerderheid een mestfabriek gewoon doordrukt.

Of gaat zich in Brabant toch nog een wonder voltrekken, waarbij een meerderheid het algemeen belang van een leefbare woonomgeving en gezonde natuur verkiest boven de economische belangen van de mestindustrie?