Voor de klas: Ik kan mijn plannen voortzetten

We snakken naar weer een beetje van het oude normaal, waarin we naasten zonder zorgen in de armen kunnen sluiten en waarin we een verjaardag niet via Zoom hoeven te vieren.

Ook ik kijk stiekem uit naar een fase waarin weer volle kroegen en concertzalen bezocht kunnen worden, en een dansje kan worden gewaagd op een zonovergoten festivalterrein. Maar goed beschouwd heb ik eigenlijk vrij weinig reden tot klagen.

Familie en vrienden zijn, voor het overgrote deel, gezond gebleven. Wat betreft sociale contacten heb ik betere tijden gekend, maar voor iemand die lijdt aan het Fear of Missing Out syndroom was dit best een rustige en overzichtelijke periode.

En het meest belangrijke: ondanks alles kon ik de plannen voor mijn carrièreswitch voortzetten en heb een school gevonden die me heel graag voor hun klas ziet staan. Een school met leuke collega’s, hele lieve kinderen en een fijne sfeer. Ik had de mazzel dat ik de meest fantastische juf A als voorbeeld en begeleider had, waar ik enorm veel van kon leren en met wie het bovenal ontzettend fijn en gezellig was om mee samen te werken.

Het gevoel dat overheerst aan het einde van het jaar is dat ik de juiste weg ben ingeslagen. Dat ik aan iets ben begonnen waar ik nog jaren in verder wil leren en groeien, en waarvan ik het gevoel heb dat ik er weleens heel erg goed in zou kunnen worden.

Ik hoop dan ook echt dat de scholen na 19 januari ‘gewoon’ weer open gaan en ik met mijn eerste eigen klas aan de slag kan. Thuiswerken vanuit mijn kantoorbaan in de eerste helft van het jaar vond ik voornamelijk ongezellig en onpraktisch, maar thuiswerken terwijl ik verantwoordelijk ben voor de leerontwikkeling van kleuters met een taalachterstand lijkt mij op dit moment nog onmogelijk.

Maar goed, zoals dat het hele jaar al geldt: we gaan er maar het beste van maken en richten de blik op betere tijden.

Een fijn uiteinde gewenst voor u!