‘Ik heb nieuwe schoenen.” Een jongetje van een jaar of 4 staat voor mijn neus. Zijn haartjes zitten in een indrukwekkend vlechtpatroon op zijn hoofd en hij draagt een stoer trainingspak. En dus die nieuwe schoenen. Hij kijkt me stralend aan. Ik heb geen idee hoe hij heet en ook hij kan mij nog niet kennen; ik ben die ochtend voor het eerst aangeschoven in een kleuterklas op onze school. Over een paar weken verruil ik ‘mijn’ groep 6 namelijk voor een schakelklas, waar de kinderen een aantal jaartjes jonger zijn. 

Ook hier zijn het dus open armen die me ontvangen. Voor ik het weet staan er naast de nieuwe schoenen nog meer nieuwsgierige en praatgrage hoofdjes voor me. Wie ik ben en wat ik precies kom doen lijkt ze eigenlijk niet eens uit te maken, ze steken gewoon van wal. Vooral het onderwerp ‘Hoe lang duurt het nog voordat ik jarig ben’, is populair.

Er staat die ochtend dan ook een verjaardagstaart te wachten in het midden van de kring, dus dat thema leeft wel. Jarig zijn in de kleuterklas is echt een feestje. Als volwassene neem je naar je werk meestal een vlaai mee (of vooruit, een zelfgebakken taart, voor de gevorderde baktypes), je schudt wat handjes, er worden zoenen gegeven en daarna is het feest wel klaar. 

Zo niet in groep 1 en 2. De jarige mag voor elk jaar een kaartje omdraaien en die staan allemaal symbool voor een feestelijke activiteit. Een polonaise door de klas. Liedjes zingen met zelfgekozen muziekinstrumentjes. Kaarsjes uitblazen op een taart. Heel hard uit het raam roepen „Ik ben lekker jarig en jullie niet!” Dit alles met een prachtige, krullerige kroon op het jarige hoofd, waarvan ik vrees dat ik die niet zelf kan fabriceren. 

Het trakteren moet allemaal erg corona-proof zijn tegenwoordig, dus de opties zijn wat beperkt. Allemaal de oogjes dicht tijdens ‘Timpe  tampe Tovenaar’ en dan worden ze verrast met een zakje knijpfruit en een potlood met een hip gummetje. De jarige is trots, de kinderen zijn blij. Het is, kort gezegd, echt feest zo op mijn eerste dag bij de kleuters. Daarna help ik wat kinderen met hun plakwerkjes en bedenken we zinnetjes aan de hand van een sinterklaas­prent.

 Het is weer een totaal nieuwe beleving deze dag, maar wel een erg mooie. Ik heb er zin in. Nu nog even oefenen op die kroon.