1. Henk Swinkels uit Keent neemt met tocht naar Santiago de Compostel­la afscheid van zijn werkzaam leven in combinatie met een goed plaatse­lijk doel.

    De voornaamste reden om vanuit zijn woonplaats Keent naar het Spaanse pelgrimsoord Santiago de Compostella te lopen is voor Henk Swinkels (65) om een levensfase af te sluiten en weer tot zichzelf te komen. Na diverse, vanwege Corona uitgestelde vertrekdata, gaat het op 17 juli dan toch echt gebeuren. ,,Ik heb als verpleegkundige gewerkt en de laatste 26 jaar was ik directeur van Huize Roza in Nijmegen. Dat is een groot, op zichzelf staand verpleeghuis waar ik vaak ook nog als verpleger, opnamecoördinator, gastheer en zelfs als klusjesman aan de slag was. Wat ik enorm gemist heb was dat ik in mei van dit jaar, vanwege de coronamaatregelen, een mooi uitgebreid afscheid heb moeten missen.” Swinkels zegt het met pijn in zijn hart. Huize Roza was zijn alles. Hij kan er zelfs begrip voor hebben dat het bestuur in het verleden zijn wens om een sabbatical op te nemen om samen met zijn vrouw Francien naar Santiago te lopen, heeft belemmerd. ,,De afspraak stond al 20 jaar en ik had er de dagen voor gespaard maar omdat er, toen het zover was, allerlei vernieuwingen zouden plaatsvinden, vond het bestuur het niet verantwoord dat ik maanden lang verlof nam. Die gespaarde uren bleven wel staan en zodoende was ik in vorig jaar oktober al uit de actieve dienst.” Swinkels betreurt het wel dat hij nu alleen op pad moet omdat het voor zijn Francien niet verantwoord is om tussen de 2800 en 3200 kilometer te lopen. ,,We hebben samen vaak de Vierdaagse van Nijmegen gelopen, Francien nog vaker dan ik maar dit lukt haar niet meer. Nu ga ik alleen omdat ik het waardevol vind om mijn werkend bestaan af te sluiten en tijd te nemen om goed terug te kijken, ver van dagelijkse sleur, stress en actualiteit.” Henk Swinkels is in Keent en het naburige Overlangel en Neerloon op verenigingsgebied actief. Sinds enige tijd ook als voorzitter van de Klankbordgroep die momenteel bezig is met de oprichting van een nieuw dorpshuis in Overlangel. Dat bracht hem op het idee om aan zijn pelgrimstocht een goed doel te koppelen. ,,Uit de contacten met de gemeente is duidelijk geworden dat er voor interieur geen budget is. Dus vloerbedekking, meubilair en aanverwante zaken zullen op een andere manier gefinancierd moeten worden. Ik hoop dat onze dorpen daarvan bewust zijn en dat de inwoners door mij te sponsoren een steentje bijdragen aan het ’t nieuw te bouwen dorpshuis.” Henk Swinkels hoeft zijn vrouw overigens geen maanden te missen. ,,Francien heeft een zus die in Frankrijk in de Vendee woont. Daar hoop in 11 september aan te komen wanneer zijn haar zestigste verjaardag viert. Francien zal daar ook zijn en in November zien wel elkaar hopelijk in Santiago,” besluit de pelgrim zijn verhaal.

  5. Absurdis­tisch stuk in Raven­steins amfithea­ter

    ‘In het gras’, zo heet het stuk van theatercollectief ‘Een Schone Dood’ dat vrijdag 18 juni in Ravenstein in première ging. Of Scriptschrijver en acteur Erik Karel de Vries deze titel koos vanwege de eerste scene waarin twee schoonheden uit een ver oord zich in het gras vleien, dan wel vanwege de grashelling van waaruit het publiek het stuk aanschouwt, is niet duidelijk. Feit is dat dit absurdistische stuk werd uitgevoerd op een geaccidenteerde weide van Martien Jan van Mourik waar enkele jaren geleden de oudste bekende vestigwerken zijn herontdekt, blootgelegd en deels hersteld. Vol trots vergeleek Van Mourik zijn Philips van Kleeftheater met openluchttheaters uit de oudheid. Het leek wel speciaal aangelegd voor het door vier acteurs gespeelde stuk. Allen welbekend in de regio. Inhoudelijk is het een aaneenschakeling van wisselingen in gedachten en uitspraken. Twee vrouwen zijn gevlucht uit hun land omdat ze niet wilden trouwen. Zeden en gewoonten, voorkeuren en afkeer zijn totaal tegenpolig aan die van de twee broers die ze ontmoeten. Bij het volk waar de vrouwen van zijn gevlucht, zijn de mannen zonder voorhuid slaven terwijl de broers er juist trots op zijn vanwege de hygiëne. Schapen, kikkers en dwergen, vormen de basis voor tegenstrijdigheden. Van de dwerg is alleen al de puntmuts vijf meter hoog. Soms verschijnt dat rode gevaarte boven het vestingwerk uit. Uiteindelijk wordt deze reuzedwerg de mannen fataal. De Vries heeft in de absurdistische teksten toch wat wijze lessen verborgen. Het gaat in een huwelijk niet alleen over intieme geneugten maar ook over diepere gevoelens. Maar toch! Beide broers willen maar al te graag neuken en trouwen met de vrouwen die hun idealen zo verkwanselen. Ze komen bedrogen uit. Spelinzicht, mimiek, ruimtegebruik, afwisseling, ondersteunende muziek en de kwakende kikkers in de nabije gracht; dit alles maakt ‘in het gras’ zeer de moeite waard.

Net binnen

Meest gelezen

Meest gedeeld