Padvinders moesten staatsburgers worden met eerbied voor gezag, maar in Ravenstein is het boek nu gesloten

De padvinderij ontstond in Nederland in het begin van de twintigste eeuw met als inspiratiebron het boekje ‘Op! Hollandsche Jongens naar Buiten’. Een uitgave in 1910 van de Nederlandse Bond voor Lichamelijke Opvoeding. De gymnastiekleraren wilden de jeugd in beweging brengen. In Engeland had de geestelijke vader van de scouting Robert Baden Powel daartoe in 1908 al opgeroepen. In Nederland ontstond in 1914 de eerste padvindersorganisatie. Die koesterde een verheven doelstelling. Het ging erom de Nederlandse jeugd tot ’goede en flinke staatsburgers’ op te leiden Dit, door het aankweken van ‘karakter, tucht en eerbied voor het gezag’ en in het bijbrengen van ‘vaderlandsliefde, ridderlijkheid en besef van hulpvaardigheid’.

In Oss werd in 1916 een ‘padvindersclub’ opgericht als afdeling van de Nederlandse Padvinders Vereniging. In het bestuur zaten de initiatiefnemers burgemeester Van den Elzen, burgemeester Keijzer van Berghem, huisarts dr. Stolz en de griffier van de kantonrechtbank jonkheer J. Verheijen. Vanaf het begin ondergingen de Osse padvindertjes een actief programma: Iedere maandagavond gymnastiekoefeningen bij De Groot Wolters aan de Spoorlaan (later Luijk), regelmatig een lange fietstocht en af en toe samen kamperen. Zo werden al in augustus 1917 onder leiding van vaandrig Rombach op de Osse Hei achter het voetbalveld ’t Fraterskampke, twee tenten voor ongeveer 20 padvinders opgeslagen. Regelmatig hielpen de Osse padvinders politie en marechaussee om bij evenementen te zorgen voor ‘orde en regel’.

_{Lees verder onder de foto: Padvinderij in Ravenstein kwam na de oorlog van de grond}

In Ravenstein kwam de verkennerij pas na de oorlog van de grond toen de verenigingen na een verbod door de bezetter, weer overal opnieuw van de grond kwamen. Oss kreeg een afdeling van de Nederlandse Padvinders Vereniging waartoe de Mgr. Jurgensgroep van de Grote Kerk behoorde en de St. Willibrordusgroep van de Visserskerk. 

In Ravenstein werden onder de vlag van de dappere, maar jong gesneuvelde (25) kolonel Wils drie groepen opgericht: welpen, gidsen en verkenners. Van de gemeente kregen ze een kleine subsidie en gratis onderdak: de welpen in de zogenaamde schuilkelder, de gidsen op een ruime zolder en de verkenners in een nissehut. Dat onderkomen werd in oktober 1947 door de gemeente zonder waarschuwing gesloopt. Inventaris en clubkas waren verdwenen. De nissenhut zou elders worden opgebouwd ten behoeve van een Herpense familie wier huis was afgebrand. Vaandrig P. Geurts en hopman M. Maassen waren des duivels. Nu stonden de verkenners op straat. Er zat voorlopig niets anders op dan even gaan ‘inwonen’ bij de gidsen. Wellicht ook goed voor de ‘deugdelijke karaktervorming’