Woningbouwprognoses zijn van alle tijden, in 1977 wilde Oss groeien en Heesch juist niet

Over het streekplan Midden en Oost-Brabant moesten alle betrokken gemeenten en de Provinciale Staten een beslissing nemen. Maar samen over de toekomst van de streek oordelen, kwam meestal neer op het afwegen van eigen belangen. Lith, Megen, Ravenstein, Berghem en Heesch waren nog zelfstandige gemeenten en bezagen de toekomst meestal vanaf het eigen marktplein. Oss deed daar niet voor onder. De gemeenteraden van Heesch, Lith en Ravenstein hadden het meeste noten op hun zang.

De raad van Ravenstein had in januari 1976 ruim twee uur over het Streekplan gediscussieerd. Niet dat college en raad het zo oneens waren met elkaar, maar, zei de raad: ‘Geen van de drie voorgelegde streekplanmodellen is aanvaardbaar’. Er werden maar liefst elf grote bezwaren op papier gezet, over onder meer woningbouw, migratie, respect voor de kleine kernen, fietspaden en een veiliger Dorpenweg. 

Speerpunt van Ravenstein was ‘het recht van de autochtone bevolking om te wonen en te werken in de eigen gemeente‘. Er moesten grenzen gesteld worden aan ‘migratie c.q. bevolkingsopvang van buiten’. Maar Ravenstein wilde nadrukkelijk ‘niet discrimineren’ of iedere vorm van ‘forensisme’ afwijzen.

Ook Lith was bezorgd om de eigen inwoners. ‘Lith moet leefbaar blijven’, was het uitgangspunt en de inwoners moesten ervan op aan kunnen dat ze in hun eigen dorp konden blijven wonen. Oss, de grote bedreiger van het landelijk gebied, mocht wel groeien volgens de Lithse raad, zolang dat maar op het eigen grondgebied gebeurde.

Dat was ook de mening in Megen dat het Osse industriegebied vanaf de haven zag oprukken op de gebiedskaart die de Provincie aan het Streekplan had toegevoegd. Macharen kwam op die kaart niet eens meer voor. Daarom werd in een eigen bezwaarschrift aan de Provincie over Macharen duidelijk gemaakt: ‘het dorpje mag niet platgewalst worden’.

Heesch had weer andere zorgen. Daar zouden 3.000 woningen gebouwd worden, maar die wilden ze daar helemaal niet. Heesch moest klein blijven. Oss vond het wel aantrekkelijk als er zo dichtbij extra woonruimte kwam voor de arbeiders van hun bedrijven. Ga eerst maar met Berghem praten, vond Heesch waar burgemeester Sjef Franssen in de raad te horen kreeg dat hij zich feller moest opstellen. Hij had moeten zeggen: ‘Over mijn lijk, dat nooit. Desnoods gaan we naar de Kroon’. 

Dat hoefde uiteindelijk niet en het duurde, naar het schijnt tot 2013 tot er in Heesch iets groots op stapel stond. Wethouder Hans van der Pas zei toen bij de start van het woningbouwproject Hildebrandstraat althans ‘een zo groot project in Heesch nog niet is voorgekomen’. Alles heeft tijd nodig.