Derrick Luckassen heeft zichzelf en PSV geen dienst bewezen met zijn uitspraken

Hoewel hij geen onvertogen woord gebruikt, heeft de in 2017 voor ruim vijf miljoen euro aangekochte Luckassen zichzelf en PSV bepaald geen dienst bewezen met dat verhaal. Hij gaf in Brussel aan niet meer terug te willen naar PSV en spijt te hebben van zijn transfer naar Eindhoven van twee jaar geleden, terwijl hij nog tot midden 2022 onder contract staat bij PSV. Dit soort uitspraken heeft geen positief effect op een eventuele transferprijs in een komende verkoopperiode. Luckassen vindt dat hij niet altijd genoeg hulp heeft gekregen en voelde geen klik met trainer Mark van Bommel. Hij noemt Phillip Cocu, trainer in zijn eerste PSV-seizoen, waarschijnlijk bewust niet. Daarnaast vindt Luckassen dat zijn fouten in Nederland vaker dan bij andere spelers onder een vergrootglas liggen.

Het krachtmens stelt zich kwetsbaar op en komt in het interview wat broos over, alsof de wereld net iets meer tegen hem is dan tegen anderen. Opmerkelijk, omdat Luckassen nu juist een indrukwekkende fysieke gestalte is en in het begin van dit seizoen ook volop complimenten kreeg na zijn goede start. Het verhaal in de Belgische krant strookt ook niet met wat hij twee jaar geleden in Voetbal International aangaf. Een passage uit een afgedrukt gesprek met journalist Marco Timmer luidde: ,,Als je me slecht vindt, prima man. Ik vind mezelf goed.” Dat lijkt nu niet meer dan een facade, want kennelijk zit Luckassen er wel degelijk mee wat de buitenwereld van hem vindt.

Misschien vindt die buitenwereld Luckassen wel niet zo goed als hij zelf denkt dat hij is. Dat komt vaker voor en is ook helemaal niet erg. Op dat moment staat een speler (en eigenlijk geldt dat voor elke sporter) maar een ding te doen. Goed blijven trainen en rusten, leven voor je vak en proberen daarmee een plek af te dwingen om wedstrijden te spelen. Lukt het dan nog niet of is het vertrouwen van de trainer er niet, dan ga je verder kijken. Er is geen enkele coach die zijn beste spelers niet wil opstellen, hoewel de ene speler soms wel meer krediet heeft dan de ander. Dat kan voor irritaties zorgen. In Eindhoven zal net als Van Bommel echter vrijwel niemand het idee hebben gehad dat PSV met Luckassen in de basis er beter voor zou hebben gestaan dan nu. Integendeel zelfs.

Bart Ramselaar en Mauro Júnior waren vorig jaar ook snel uitgerangeerd onder Van Bommel, maar hun interviews kregen na een vertrek naar FC Utrecht en verhuur aan Heracles nooit een ‘natrap-lading’, hoewel ook zij wel aangaven hoe de vork aan de steel zat. De olijke Nicolas Isimat-Mirin, die het een keer bij Van Bommel moest ontgelden (“hij verdient het niet om te spelen”, red.), liet zich eveneens nimmer gaan en zal een attractie blijven bij elk feestje dat de Eindhovenaren vieren. Misschien heeft ook Luckassen niet de bedoeling gehad om een keer flink uit te halen en daarom is het goed dat PSV naar aanleiding van zijn uitspraken wel reflecteert en dus ook kijkt wat er mis is gegaan. Het was bijvoorbeeld op zijn minst opvallend te noemen dat Luckassen begin augustus ineens van basisspeler degradeerde tot figurant, die niet eens meer goed genoeg was om op de bank te zitten. Dat ging wel erg snel en riep ook vraagtekens op. Van slot op de poort in het belangrijkste duel van het jaar voor PSV naar trainen bij Jong PSV was wel een hele grote verandering in een paar dagen tijd.

PSV wilde duidelijk van Luckassen af en Luckassen was het naar nu blijkt zelf ook wel beu in Eindhoven. Over de hulp die hij niet heeft ervaren, zou een clubfunctionaris hem nog eens kunnen bellen. Wat hij precies bedoelt, wordt namelijk niet duidelijk. Buiten het veld is bijvoorbeeld team-manager Mart van den Heuvel dag en nacht beschikbaar voor de spelers, valt altijd te beluisteren vanuit de spelersgroep. Veel dienstbaarder ga je ze niet vinden. Een enkeling verdenkt hem ervan dat hij het liefst zelf de ADSL-kabels in huis aanlegt, de verzekeringspapieren invult of wat dan ook.

Als Luckassen voetbalinhoudelijk weinig hulp heeft ervaren, is het interessant om te weten wat hij dan had verwacht. Ook onder Cocu verloor hij na vier eredivisieduels zijn plek aan Daniel Schwaab en af en toe kwam hij er weer in. En of de pechduvel ermee speelde of niet, het resultaat was niet altijd rooskleurig. Luckassen speelde misschien wel zijn beste duel voor PSV in Utrecht, waar in de herfst van 2017 met liefst 1-7 werd gewonnen. Een halfjaar later was hij bij de afgang van PSV in Tilburg (5-0 verlies) de schlemiel en tegen FC Basel maakte hij begin dit jaar na een goede voorbereidingsperiode één grote fout. Daarop lijkt hij afgerekend te zijn bij PSV, waar hij dus niet is geslaagd en behoudens een wel heel curieuze plotwending ook niet meer zal slagen.

Hoeveel zelfreflectie Derrick Luckassen heeft, is de vraag. Hij zegt eerlijk dat hij de verwachtingen zelf niet heeft kunnen inlossen, dat pleit absoluut voor hem. Uiteindelijk is het altijd aan een speler zelf om de stap naar PSV te verteren, wat vanuit AZ minder makkelijk is dan het lijkt. In Alkmaar staat iedereen op de banken bij een tweede of derde plek in de eredivisie en bij PSV is er chagrijn, cynisme, teleurstelling en ergernis als de platte kar op stal blijft. Spelers moeten hun weg zien te vinden bij alle processen die daarbij horen en dat valt soms niet mee. Kunnen omgaan met het verschil tussen mogen en moeten is een van de belangrijke stappen in de ontwikkeling tot topspeler. Uit het interview blijkt in ieder geval één ding en dat is dat Luckassen die stap nog niet heeft gezet.