PSV-talent Mauro gaat via Ruud en Ans Sanders naar de top

Vijf zomers geleden stond een kleine Braziliaanse knaap voor het eerst aan de rand van het veld in het Philips Stadion. Zijn ogen straalden; hij wist het voor 100 procent zeker. Hier zou het ooit allemaal gaan gebeuren. Nog drie, maximaal vier jaar gaf Mauro Junior zichzelf de tijd om een man te worden en op dit gras tegenstanders voorbij te vliegen en daarna te scoren voor 35.000 blije toeschouwers.

Een jochie was hij toen, de net 14-jarige Mauro Jaqueson Júnior Ferreira dos Santos. Hij was in Nederland op uitnodiging van PSV, de club van zijn dromen. PSV mag dan in Europa niet meer bij de elite horen, in Brazilië blijft het de club waar de wereldkampioenen Romário de Souza Faria en Ronaldo Luis Názario de Lima groot zijn geworden.

Nu, op een druilerige decemberavond, zit de inmiddels 18-jarige Mauro junior aan een eettafel in een tweekapper in Nuenen. Met dampend eten op tafel. Alsof hij er vanaf zijn geboorte al zit. Hij is een niet meer weg te denken deel van het gezin van Ruud (53) en Ans (52) Sanders, die zich twee jaar geleden als gastouders over hem ontfermden. Ze krijgen een bescheiden vergoeding van PSV, maar de echte vergoeding is de klik met hun nieuwste gezinslid die inmiddels drie wedstrijden in de eredivisie op zijn naam heeft.

,,We zijn ongelooflijk trots op hem en hadden niet verwacht dat het allemaal zo snel zou gaan. Natuurlijk heeft hij nog een heel lang traject af te leggen, maar zijn debuut is al snel gekomen”, zegt vader Sanders, een echt voetbaldier. De Nuenenaar steekt naast zijn baan als IT-specialist veel vrije tijd in klussen voor voetbalvereniging RKSV Nuenen, waar Mauro kind aan huis is. ,,Mijn telefoon stond roodgloeiend na zijn eerste wedstrijd voor PSV in oktober, waarin hij ook nog scoorde. Hij noemde ons tijdens het interview na afloop met de NOS en dat hadden bijna al onze kennissen gezien.”

Met Nuenen heeft Mauro zelf al sinds 2014 een bijzondere band. Hij speelde dat jaar met zijn toenmalige club Desportivo Brasil op een Nuenens jeugdtoernooi. Hij werd direct speler van het weekend. Op slag was hij verliefd op het dorp. Een jaar later ging hij met zijn team op herhaling en zocht de organisatie voor hem een gastgezin. Sanders stak de vinger op. ,,Sindsdien is hij hier niet meer weg te denken.”

De jonge Braziliaan groeit inmiddels op zoals iedere Nuenense jongen. Hij gaat, mits zijn schema en trainingen het toelaten, af en toe op stap met Sil of Jonas Sanders, de zonen uit het gezin. Ook de band met dochter Jip is goed. In de winterstop gaan de twee zonen met Mauro samen naar Brazilië, naar zijn roots nabij São Paulo.

De nuchtere zonen van Ruud en Ans zijn de verwondering allang voorbij. Mauro is een extra broer. In Nuenen kon hij zich tot voor kort vrij anoniem bewegen, maar die tijd lijkt voorbij. ,,Vorige week kwam er een oudere mevrouw aan de deur bij ons, voor een handtekening van Mauro voor haar kleinzoon”, vertelt Ans Sanders, zelf werkzaam in de kinderopvang. Zij probeert haar steentje bij te dragen om de opvoeding van Mauro te voltooien, met dezelfde waarden als waarmee haar kinderen werden grootgebracht. Of het nou om het beheer van de financiën, rijles, tijdstip van thuiskomen of de meisjes gaat, ook van Mauro wordt gezond verstand gevraagd. De familie begeleidt of adviseert hem, gevraagd en ongevraagd.

Zelf verbaast hij zich nog regelmatig over het gestructureerde Nederland. Ruud Sanders: ,,Laatst haalden we hem laat in de avond op in Eindhoven. Bij de Berenkuil stond het stoplicht op rood en was er geen auto te zien. Hij snapt niet dat we in Nederland dan toch allemaal stoppen. In Brazilië doet niemand dat. Prachtig om te zien hoe verbouwereerd hij op die momenten nog is.”