‘Je denkt er nog wel aan, maar het wordt meer een mooie herinnering dan een tragedie’

Door Lisette van der Geest

Er is een plek in de kleedkamer in Heerenveen, direct naast Suzanne Schulting, die nog minimaal een jaar leeg blijft. Rianne de Vries koestert een filmpje met een lach. En bondscoach Jeroen Otter kwelt zichzelf sinds kort met een nieuwe foto als screensaver die tegelijkertijd troost biedt. Het zijn kleine veranderingen binnen de shorttrackploeg, zo’n tweeënhalve week na de grote, schrijnendste verandering die het team ooit meemaakte: het overlijden van Lara van Ruijven.

Maandagmiddag in een loungeruimte in Thialf vertelt het team over de voorgaande weken. Weken waarin ze geleefd werden in een bubbel op een berg tijdens een trainingskamp in Font Romeu. Waarin slecht nieuws op slecht nieuws volgde, maar hoop als houvast gold. Totdat ook die vervloog. Op 10 juli overleed de 27-jarige Van Ruijven in Frankrijk aan de gevolgen van een auto-immuunreactie.

In Thialf liggen herinneringen en anekdotes. Schulting vertelt over het panterhartje dat ze een dag eerder als eerbetoon op haar schaats plakte, maar snel verwijderde nadat ze tijdens de ijstraining twee keer onderuit ging. Sjinkie Knegt zegt op zijn typerend nuchtere wijze dat psychologen bij hem ‘kansloos zijn’. Hij haalt de psycholoog na zijn ernstige ongeluk en daaropvolgende brandwonden aan. ,,Gaat ze mij vertellen dat ik moet gaan zitten nadenken, daar heb ik gewoon geen zin in. Dan wil ze me zielig maken. Ik denk wel na, maar niet op de manier waarop een psycholoog graag ziet.”