Kjeld Nuis schrikt zich een ongeluk, maar vreest niet voor Spelen: ‘Nul gevaar’

Nuis (32) viel niet, op de eerste dag van het NK sprint in Thialf. Opstaan hoefde dus ook niet. Wel maakte hij een missertje bij de start, een paar passen later gevolgd door nog een misser, als hij op de buitenkant van zijn dunne ijzer belandt. Ongewoon en ongewenst, schaatsers blijven bij het starten doorgaans op de binnenzijde. ,,Ik hapte in het ijs”, zegt de schaatser na afloop voor de camera van het AD. ,,En toen knalde die (het schaatsijzer, red.) in één keer naar die binnenkant, toen schoot dat been weg en dan komt die spier in één keer ‘op rek’, terwijl je ‘m heel erg aanspant en dan forceer je door.”

Nou, dacht hij vervolgens: dan maar met een slecht opening een goede 500 meter rijden - dat deed hij, geen rassprinter, immers wel vaker. Hij voelde wat trekken, maar ‘ramde door’. Maar in de bocht voelde hij de pijn in zijn bovenbeen weer, bij het heffen van zijn rechterbeen, over het linker. Weer een disbalans. Daarna besloot hij: dit is het niet waard. Klaar. Hij kwam omhoog.

En dus is er wat onrust. Tweeënhalve week, voordat hij aan de start mag verschijnen op de Winterspelen, op de enige afstand waar hij zich voor plaatste: de 1500 meter. Nuis is titelverdediger. De 1000 meter, waarop hij vier jaar geleden ook olympisch goud won, haalde hij op het OKT niet; hij was daar de grote verliezer van de dag, met zijn vierde plek op een 1000 meter van extreem hoog niveau.

Het NK is voor de weinige olympiagangers die meedoen een trainingswedstrijd en titelstrijd in een. Het is ook de laatste kans op een startplek voor het WK sprint, dat na Peking in Hamar plaatsvindt. Nuis heeft aardig doorgetraind de afgelopen weken, maar voor hem had dit toernooi waarde. ,,Ik wilde tegen Dai Dai (N’tab, red.) strijden”, zegt hij bij de NOS. ,,Ik kwam hier om te winnen. Zo wil ik hier niet weggaan. Ik ben gewoon heel erg geschrokken. Dit is niet fijn.”

Problemen met het bovenbeen, rond het liesgebied, zijn veelvoorkomende blessures voor schaatsers, en al helemaal voor sprinters. De spierspanning daar is hoog, net zoals de explosiviteit die vrijkomt bij een start.

Maar, waar concurrenten soms met regelmaat noodgedwongen rustiger aan moeten doen door een verrekking of soms zelfs scheurtje, en al het sprintwerk tijdelijk uit hun programma schrappen, is dat voor Nuis in het verleden nooit een probleem geweest. Hoeveel starts hij ook maakte, zo vertelde de tweevoudig olympisch kampioen, voordat hij doorgaat op een andere ironische anekdote: eerder op de dag lag hij op de massagetafel en las over de afmelding van Jutta Leerdam, uit voorzorg omdat haar lies wat gevoelig is. ,,O’’, zei Nuis nog tegen de fysiotherapeut van de ploeg: ,,Daar heb ik eigenlijk nooit last van.”

Het WK sprint, waarop hij meermaals het podium haalde, kan hij nu vergeten. Maar belangrijker is het grootste toernooi per vier jaar: de Winterspelen. De schaatsploeg vertrekt aanstaande woensdag naar Peking. Zijn deelname staat niet op de tocht ‘nul gevaar’. Of hij zijn voorbereiding op de Spelen nu moet aanpassen is nog onduidelijk. Wel zei hij zo’n drie kwartier na afloop dat een gang naar het ziekenhuis voor een MRI-scan volgens hem, na een behandeling van de fysiotherapeut niet nodig was. Lopen ging op dat moment echter nog niet soepel, zijn been nog koud van de zak ijs die hij er daarvoor langdurig op had gehouden tijdens het uitfietsen.

,,Het is een beetje een beurse plek, wat hard, maar dat had ik wel verwacht. Het is niet kapot of zo. Ik ben heel erg geschrokken, goed dat ik gestopt ben, maar ik ben hier niet blij mee.” Zijn keuze voor het rijden van het NK is overigens geen opvallende keuze geweest: elke schaatser wil een of meerdere wedstrijden rijden in aanloop naar de Spelen. Nuis koos voor het NK, voor een wedstrijd met meer spanning dan bij een trainingswedstrijd op maandagavond. Over het lopen van risico’s: ,,Dan moet je na het OKT in een doos met watten gaan liggen, dat slaat nergens op.”