Kirstie Alley: van iconisch in Look Who's Talking tot de verrukkelijke bitch in Drop Dead Gorgeous

Als manager Rebecca Howe denderde Alley in 1987 de beroemde tv-bar binnen als een zelfverzekerde vrouw met een onkreukbaar sterk imago. Gaandeweg leerde de kijker meer over haar imperfecties. Hoewel sommige fans hierover klaagden, zagen veel Cheers-adepten hierin juist haar kracht. Waar veel vrouwelijke sitcom-personages dit inslikken, durfde Rebecca ook haar gevoelige kant te uiten. Alley bleef de serie trouw tot het doek viel in 1993.

Te weinig mensen zagen deze heerlijk duivelse filmsatire uit 1999 over de deelnemers aan een missverkiezing die bereid zijn over lijken te gaan om het kroontje te winnen. Vooral hun moeders zijn krengen van het engste soort, waaronder Kirstie Alley die met verve een verrukkelijke bitch speelt.

Neergesabeld door de pers, maar juichend ontvangen door het publiek was deze miniserie uit 1985 over de Amerikaanse Burgeroorlog. Alley speelde hierin de gepassioneerde Virgilia Hazard die zich sterk maakt voor de afschaffing van de slavernij. Een dankbare, mooi ingetogen rol. Later onthulde de actrice dat zij en tegenspeler Patrick Swayze kortstondig verliefd werden op de set. ,,Al was het technisch gezien geen affaire”, wilde ze er over kwijt.

Een debiel komisch uitgangspunt - de actrice en John Travolta spelen ouders van een baby wiens gedachten we letterlijk horen (met de stem van Bruce Willis) - hoeft niet te leiden tot een flop. Sterker, Look Who’s Talking werd een bioscoophit en kreeg zelfs twee vervolgdelen. Alley’s personage Mollie mag je in al haar bruisende energie en kwetsbaarheid gerust iconisch noemen.

Alley kreeg een rol in het tweede seizoen van deze serie uit 2016, een soort Scary Movie en Scream ineen. Ze speelde een briljante, maar doortrapte beheerder van een spookachtig ziekenhuis. Het is eigenlijk opmerkelijk dat de Amerikaanse niet vaker werd gecast als femme fatale.