Klem op het witte doek: een smakelijk filmtoetje na een oneindig veel betere serie

Natuurlijk zien we graag nog één keer de weergaloze Jacob Derwig als ieders favoriete crimineel Marius Milner. En natuurlijk zien we hem graag nog één keer in de problemen komen met goedsul van de belastingdienst Hugo Warmond (Barry Atsma). Het contrast tussen deze personages was sowieso de motor van drie fijne seizoenen van Klem, dat kijkers tussen 2017 en 2020 aan de buis gekluisterd hield.

Geestelijk vader, scenarist en regisseur Frank Ketelaar voorziet de acteurs ook op het grote witte doek van gepeperde, vaak geestige dialogen. Heel veel meer dan een prettig weerzien wordt het alleen nooit. Jammer, want het vertrekpunt is aardig. Marius en zijn vrouw Kitty (Georgina Verbaan) verruilden het ruige Amsterdam-Zuid namelijk voor een rustieke wijngaard in Toscane. Dat alleen al heeft iets grappigs. De Milners die daar oprecht hun leven willen beteren... Alsof dat ooit zou lukken.

Ze krijgen het – uiteraard net als Hugo, zijn vriendin Sophie en dochter Suus komen buurten – aan de stok met de dochter van een wijnboer die het echtpaar zijn erf voor een habbekrats verkocht. Zij eist haar familielandgoed nogal agressief op. Kun je beter niet doen, zeker niet als de nieuwe eigenaren twee weerbarstige Hollanders zijn met een dubieuze achtergrond. Al snel wordt de lokale maffia ingeschakeld.

Dat het weigert spannend te worden, heeft alles te maken met de oorsprong van Klem. Ketelaar gooit de gebeurtenissen uit zijn seriefinale uiteraard niet zomaar in de plomp. Je gelooft daarom geen seconde dat iemands leven daadwerkelijk in gevaar is. Het is een bonus voor de fans. Een smakelijk filmtoetje dat, zodra verorberd, leidt tot een voorspelbare conclusie: de koek was inderdaad al op. Ketelaar ging voor een soort ‘Ik Vertrek ontmoet Gomorra’ (de bikkelharde Italiaanse Netflix-misdaadserie). Wat meer Gomorra had best gemogen.

Bekijk hier al onze video’s over de laatste films en series: