Tegenpolen Rose en Slash écht samen op Hollands podium

All we need is just a little patience. Guns N’ Roses dichtte de regel over geduld als redmiddel van een relatie al in 1989, maar de zin had de afgelopen 25 jaar het mantra kunnen zijn van iedere fan van de hardrockband. Want het leek eindeloos te duren: het wachten op, smachten naar en bidden voor een hereniging van wat begin jaren 90 de grootste rockgroep van de planeet was.

Velen van hen gaven die hoop op. Onder hen de twee sleutelfiguren in het zwarte sprookje dat de geschiedenis van Guns N’ Roses inmiddels geworden: Axl Rose (55) en Slash (Saul Hudson, 51). Niet voor niets heet de concertreeks die vanavond in het Nijmeegse Goffertpark neerstrijkt de Not in this Lifetime-tournee. Net zoals ooit de Eagles deden met (When) Hell Freezes Over, vernoemd naar hun standaardantwoord op de vraag wanneer de twee weer samen zouden optreden.

Het gebeurt dus toch nog tijdens het huidige aardse leven van het tweetal. De terugkeer van Guns N’ Roses is overigens geen volledige reünie van de originele bezetting waarin de groep in 1987 met Appetite for Destruction het bestverkochte debuutalbum aller tijden maakte. Bassist Duff McKagan is erbij, maar gitarist Izzy Stradlin en drummer Steven Adler niet. In hun plaats spelen Richard Fortus en Frank Ferrer.

Het zijn details, want de huidige formatie van Guns N’ Roses draait volledig om de gelijmde relatie van tegenpolen Rose en Slash. Ze staan er weer: de zanger zichtbaar aangedikt, een vale spijkerbroek in plaats van zijn traditionele Schotse kilt, maar nog steeds in het bezit van die heerlijk piepende krolsekatervocalen.

Naast hem heeft de tijd juist stil gestaan. Slash is nog altijd het gehele begrip rock-’n-roll samengebald in één mannenlichaam. Zwarte leren broek, zakdoek uit de achterzak, haardos half verborgen onder een zwarte hoge hoed, zonnebril met spiegelglazen en diep verzonken in de zes snaren van zijn Les Paul. Oké, er is één verandering: de aan zijn lippen gelijmde sigarettenpeuk is verdwenen. Slash is gestopt met roken.

Op een week na 24 jaar geleden is het nu dat de twee voor het laatst vóór de ruzie op het podium stonden. Een jaar later namen ze hun finale muziek op: een cover van Sympathy for the Devil van de Rolling Stones. Die klonk in de woorden van Slash 'als het geluid van een uit elkaar vallende band'. Tussen de twee heerste toen al enkele jaren een tensie van een politieke top middenin de Koude Oorlog.

De kiem van de verwijdering tussen beiden werd vermoedelijk al gelegd toen de band vol maatschappelijke misfits na enkele jaren ploeteren in andere metalgroepjes plotseling doorbrak. Guns N’ Roses werd de succesrijkste, stoerste en meest beruchte band van het tijdperk van de uitgesponnen gitaarsolo, de opgeföhnde rockercoiffure en de strakke lederen pantalons.

Van amper geld voldoende voor een traytje bier waren er ineens meer dollars dan een mens kan opmaken. Daarmee kon Rose - naar de mening van iedereen, behalve Rose - het slechtst omgaan. Zijn gedrag werd hoe langer hoe onvoorspelbaarder. Begin jaren 90 vulde Guns ’N Roses over de gehele wereld stadions, maar Rose bleek zich steeds vaker in een eigen tijdzone te bevinden. Concerten begonnen te laat of eindigden abrupt als Rose zich stoorde aan organisatie, publiek óf zijn bandgenoten. De zanger raakte steeds verder van vooral de stuurse Slash verwijderd en verplaatste zich op het laatst steevast apart van zijn bandgenoten.

Het is een situatie die zich, nadat zijn collega’s de groep één voor één verlieten en Rose in zijn eentje overbleef, zo’n twintig jaar voortzette. Met het verschil dat Rose niet langer kapitein van het roemruchte vlaggenschip Guns N’ Roses was, maar president van een rariteitenkabinet dat dreef op vergeelde glorie. Rose, die de rechten op de bandnaam hield, rekruteerde in totaal negen nieuwe, steeds excentriekere, muzikanten om de vacatures te vervullen en oude hits te spelen.

Ondertussen sleutelde hij aan wat uiteindelijk het duurste album uit de rockgeschiedenis zou worden: Chinese Democracy. Om de eerste demoversies had Rose nog ruzie gemaakt met Slash, maar solo raakte Rose langzaam stuurloos. Platenlabel Geffen poogde het proces nog te versnellen door Rose in 1998 een bonus van een miljoen dollar te beloven als hij het album voor het eind van het jaar inleverde. Rose miste die deadline op bijna 10 jaar. Chinese Democracy verscheen pas in 2008, kostte 12 miljoen euro aan studio’s, muzikanten en instrumenten en leverde drie rechtszaken op. Het werd de grootste flop uit de historie van Guns N’ Roses.

Het moet een van de redenen zijn dat Rose en Slash zich uiteindelijk toch verzoenden. Want over de exacte staat van hun onderlinge relatie heerst radiostilte. ,,Die spanningen van toen zijn langzaam weggeëbd'', zei Slash slechts. En Axl: ,,We hebben samen gedineerd. Dat was een prima maaltijd.'' Sinds ruim een jaar spelen ze weer samen. En beginnen steevast op tijd ook.

Uiteraard, de shows bestaan alleen uit oud materiaal. Maar het publiek is lyrisch. Ook in Nijmegen raakten de 60.000 beschikbare tickets in sprinttempo uitverkocht. Daarmee komt ook een mogelijke drijfveer achter de hereniging in beeld: met de tournee is inmiddels ruim 200 miljoen euro verdiend.