Televisiecomedy Random Shit: afrekenen met laffe, correcte humor

De opzet van de serie Random Shit is tamelijk destructief, zegt Steffen Haars monter. ,,De insteek was: we gaan iets maken waardoor we nóóit meer teruggevraagd worden.’’

Steffen Haars en Flip van der Kuil zijn bekend van hun serie en films over de vijf New Kids, de asociale gabbers uit het Brabantse Maaskantje. Tijdens het opnemen van hun laatste film, Ron Goossens, Low-Budget Stuntman, hadden zij en comedian Henry van Loon behoefte aan draaien zonder uitgebreid draaiboek of script. ,,Gewoon, een beetje klooien. We hebben altijd nog wel wat ideeën en grapjes rondzwerven’’, zegt Van der Kuil.

Videoland zag brood in de sketches die uit dat geklooi voortkwamen, en gaf het duo de volledige vrijheid voor een achtdelige serie zonder vooraf een script te zien – iets wat niet vaak voorkomt. Dat heeft de videodienst geweten. In elke aflevering zien we Van Loon die als zichzelf op gesprek komt bij een fictieve Videoland-directeur, gespeeld door Ruben van der Meer. Videoland is de ondergang nabij, zoveel is wel duidelijk: aan Van Loon de vraag om met een vernieuwend format het bedrijf uit het slop te trekken. Van Loon pitcht vervolgens de meest absurde, grove typetjes die puppy’s tegen de muur gooien, een zwangere vrouw betasten of zich van blackface bedienen.

Van der Kuil: ,,Het was heerlijk om te schrijven, want we konden zo alle reacties die de maatschappij tegenwoordig heeft direct verwerken door de Videoland-directeur te laten zeggen dat zulke dingen écht niet kunnen. Dat iedereen zo extreem gevoelig en correct aan het worden is, stoort me mateloos. Ik maak humor, en voor de duidelijkheid: ik heb nog nooit een hondje vermoord. Dat mensen al stukgaan op een grapje daarover, vind ik de ondergang.’’

Lees verder onder de foto

De mannen vinden bovendien dat er op televisie steeds minder kan, qua comedy. Zelf hebben ze de mazzel altijd totale vrijheid te krijgen sinds producenten Reinout Oerlemans en Maarten Swart ze dat gaven voor New Kids en de Brabantse gabbers een groot succes werden. Maar bij hun collega’s zit dat wel anders – vandaar dat ze vijf bevriende regisseurs gevraagd hebben ook een aflevering te maken. Haars: ,,Het probleem met zenders is dat zij willen denken voor het publiek. Je komt aan met een script dat jij grappig vindt, en dan gaan ze met zeventien mensen overleggen of het publiek het leuk zal vinden. Zo ontstaat er angst – want je kan altijd wel iets vinden dat niet kan. Daardoor wordt alles lafjes. Daarom laten we Henry in de serie de gekste ideeën opgooien, puur om te provoceren.’’

Ook De Luizenmoeder, de serie die juist geprezen werd vanwege de politiek-incorrecte humor én een glansrol voor Henry van Loon, is wat Haars betreft braaf. ,,Ik heb het een paar keer gezien. En er zat wel heel veel moraal in en ik vind het niet vernieuwend. Wel tof dat Ilse Warringa iets heeft gemaakt dat werkt.’’

Random Shit is daardoor min of meer een statement over comedy geworden. ,,Om dat te maken heb je vrijheid nodig en moet je risico’s durven nemen. Misschien vind je dit uitgesproken kut, of uitgesproken tof. Maar het is níet saai. Bij Jiskefet snapte je er de ene week ook geen hol van en vond je het de week daarop weer helemaal vet. Dat maakte het spannend.’’

De bazen van Videoland reageerden overigens goed toen ze zagen zelf een rol te hebben in de serie die ze hadden besteld. ,,Met mensen zonder zelfspot kunnen we niet werken’’, zegt Van der Kuil. Vandaar dat ze hun eigen werk ook te grazen nemen: in de eerste aflevering zien we New Kids-typetje Robbie. Hij is aan lager wal geraakt en staat straalbezopen op een podium op te treden voor drie man en een paardenkop. ,,Dat karakter hebben we weggevaagd; de mythe is helemaal kapot.’’ Van der Kuil: ,,Het blijft het interessantst om jezelf neer te sabelen.’’

 Random Shit is vanaf morgen bij Videoland te zien.