Sons Kamerkoor onder leiding van Marie Astrid Vermaas.

Ons Dorp Zingt Kerst in Son is vooral luisteren

SON - Niet een van de bekende kerstliederen, maar de Earth Song van Michael Jackson, gezongen door Theaterkoor Sincère maakte zondagmiddag in Son de meeste indruk bij Ons Dorp Zingt Kerst. Afgemeten aan het applaus althans. De kerstgedachte van ‘vrede op aarde’ in een song over onze aardbol die zelf in het voortbestaan bedreigd wordt. Die reflectie zorgde wel voor een stukje bezinning, en in dat opzicht is dit nieuwe muziekevenement in haar opzet zeker geslaagd.

Marleen Benschop 17-12-17, 21:08 Laatste update: 22:22 Bron: ED

Maar het moet gezegd, de keuze van niet-Nederlandse kerstliedjes, en ook veel mooie maar onbekende christmas carols, zorgde ervoor dat die typische sfeer van samen die oeroude kerstliedjes zingen ontbrak. Alleen voor ‘Eer zij God in onze dagen…..glo...oh….oh...ria, in excelsis Deo’ hoefde het publiek in de volle zaal van De Zwaan niet in het meegeleverde programma(tekst)boekje te kijken. Maar ‘O come all ye faithful, joyful and triumphant’ klinkt toch minder luid dan ‘Komt allen tesamen’.

Maar ook moet gezegd worden dat het niveau van de drie koren - Sons Kamerkoor, Sons Musical en Operettekoor en Theaterkoor Sincère - meer dan voortreffelijk was. Het meest puur en oud klassiek zongen de dames en heren van het Sons Kamerkoor indrukwekkend a capella, onder leiding van de enthousiaste Marie Astrid Vermaas. Iets lichter klassiek met Duitse en Franse muziekpareltjes, én pianobegeleiding van Eveline van Vroonhoven, stuurde dirigent Peter van Raak het Sons Musical en Operettekoor naar grote hoogten. En na de pauze deed Sincère haar reputatie eer aan met een paar prachtige songs. Met Mario Lamers heeft Sincère een superenergieke muzikaal leider in huis gehaald.

Arend Okken

Ons Dorp Zingt Kerst, de opvolger van de jaarlijkse volkskerstzang in de Sint Petrus’ Bandenkerk, werd gepresenteerd door schrijver/dichter Arend Okken. Hij verraste het publiek ook met een kerstspelachtige voordracht samen met de jonge Sarah de Rooij, en hij had een mooie kerstvertelling, al rondwandelend door het centrum van Son. Hij stond ook even stil bij die kerk en de pijnlijke gedachte dat die er over een paar weken waarschijnlijk niet meer is. “Het monumentale bakstenen kerkgebouw. Petrus Banden. Zie ik de kerk huilen. Kan dat. Kan een gebouw huilen. En waar blijft die engel dan.” Het is even stil na zijn woorden. In de zaal wordt gemompeld ‘Mooi verhaal’. En dan gaat er weer gezongen worden.