Muzikale wederhelft: ‘De muziek komt uit Jeangu zelf’

Centraal in de ruimte ligt het onvermijdelijke Perzische tapijtje dat muziekstudio’s in één klap een huiselijk gevoel geeft. Dat het ook nog goed is voor de akoestiek is mooi meegenomen. In de hoek staat een lage, grijze zitbank. Aan de muur hangen strijkinstrumenten, er staan synthesizers en orgeltjes en vanaf een plankje aan de muur kijkt een Gouden Kalf toe. Pieter Perquin (39), alias Perquisite, kreeg de prijs voor de filmmuziek van Carmen van het Noorden. 

Perquin zit op zijn comfortabele bureaustoel achter de computer waarin alle geheimen schuilen van Birth of a New Age, het lied waarmee Jeangu Macrooy op 22 mei Nederland vertegenwoordigt in de finale van het songfestival. Op deze plek in Amsterdam-West werd het nummer vanaf het eerste idee ontwikkeld en voltooid.

Tussen 2004 en 2009 maakt Pieter Perquin furore als helft van het duo Pete Philly & Perquisite. Best een leuk en eervol bestaan, maar hij ziet zijn meerwaarde vooral bij produceren en componeren – het creëren van muziek – dan bij het uitvoeren ervan. 

In de zomer van 2015 ontmoet Perquin Macrooy op het conservatorium in Enschede, die daar zijn opleiding volgt. ,,Een onderdeel daarvan was een auditie, waarbij studenten twee eigen nummers moesten spelen voor een panel van professionals uit de muziekwereld. Ik was daar te gast, zag allerlei studenten langskomen, maar Jeangu blies me omver. Met zijn stem, zijn liedjes, maar ook met zijn voorkomen. De muziek kwam echt uit zijn tenen, dat hebben maar weinig artiesten. Na twee weken stuurde ik hem een berichtje, of hij eens wilde komen praten.’’

Dat gesprek kwam er – met een kop koffie bij Perquin thuis – en leidde tot een samenwerking die nog steeds voortduurt. ,,We vullen elkaar aan, Jeangu is tekstueel en melodieus heel sterk, ik ben vooral van de productie en de harmonie. Ik hoor soms een liedje op de radio voor de vijfde keer passeren voordat ik echt naar de tekst luister.’’ 

Het eerste idee voor Birth of a New Age komt van Macrooy. ,,Jeangu kwam op 17 december binnen met zijn laptop, met daarop een basloopje en een drum groove’’, zegt Perquin. ,,Hij had er een stuk tekst bij bedacht dat uiteindelijk het eerste couplet is geworden. Samen gingen we ermee verder, maar dat eerste idee van die bas en drums bleef overeind.’’

Het is een bijzondere uitdaging voor de twee, die deze keer van tevoren weten dat ze een nummer moeten creëren voor het songfestival. Dat is de erfenis van het afgelasten van de editie van 2020, het festival waarvoor Macrooy was uitverkoren met zijn gevoelige ballade Grow. Dat lied was al klaar voor Macrooys uitverkiezing en omdat de regels van Eurovisie voorschrijven dat een lied nieuw moet zijn, is het niet houdbaar tot 2021. 

,,Dat was wel even een kater’’, vertelt Perquin, die bij het songfestival voor Macrooys act de creatieve supervisor is. Een paar maanden denken ze niet aan liedjes schrijven, maar na de zomer van 2020 kunnen ze niet langer wachten. ,,In september begonnen we aan nieuwe liedjes. Niet met het idee dat we hét songfestivalnummer moesten schrijven, want dat is niet bevorderlijk voor je creativiteit. We hielden er wel rekening mee; een songfestivalliedje mag niet langer zijn dan 3 minuten, dus we schreven geen lange nummers. We wilden iets anders maken dan Grow, een introvert lied.’’ 

De maandenlange sessies leveren zo’n twaalf nummers op. ,,Niet allemaal zo gedetailleerd uitgewerkt als Birth of a New Age, maar het is een mooi begin voor een nieuw album.’’ De selectiecommissie van AvroTros, die dit jaar samen met de artiest het Nederlandse songfestivalnummer uitkiest, krijgt de keuze uit vijf nummers. ,,Gelukkig lag hun voorkeur net als die van ons bij dit lied.’’ 

Birth of a New Age, een opgewekt nummer met een deels Surinaamse tekst, een koor en percussie, komt in zeven werkdagen in december en januari tot stand. De helft van de tijd gaat op aan het mixen van de sporen, waarbij inhoudelijk niets meer wordt veranderd. ,,Van begin tot eind deden wij het samen. Jeangu maakte het lied toen ik net als zijn producer begon en vervolgens arrangeerde ik dat zonder dat hij zich daar echt mee bemoeide. Tegenwoordig geeft Jeangu ook feedback als ik aan het mixen ben en andersom denk ik mee met de teksten.’’ 

Perquin toont op zijn computerscherm de audiosporen van het lied. ,,Even tellen’’, zegt hij terwijl hij naar beneden scrollt langs tientallen lijntjes met pieken en dalen; de afzonderlijke stemmen en instrumenten die samen het nummer vormen. ,,Het zijn er 84, waarvan grofweg de helft vocals. De sporen zijn niet allemaal even belangrijk, soms is het iets heel subtiels. Deze bijvoorbeeld, onderdeel van een koortje, waar Jeangu de woorden ‘your rhythm is rebellion’ niet zingt, maar roept. Dat hoor je niet bewust in het lied, maar als ik dit spoor nu uitzet hoor je toch verschil.’’ 

Het voltooien van zo’n lied is een kwestie van creatieve ideeën krijgen, uitproberen, goed luisteren en fine tunen. ,,Jeangu liet me op YouTube filmpjes zien van Surinaamse percussie. Dat inspireerde ons om aan de slag te gaan met allerlei ritme- en slaginstrumenten die hier in de studio liggen.’’ 

Een daarvan is een tafelpoot, die daadwerkelijk in een van de 84 sporen is terug te horen. ,,Bij een verhuizing wilde ik van mijn tafel een bijzettafeltje maken’’, vertelt Perquin. ,,Toen heb ik de poten er deels afgezaagd, daar kwam die poot vandaan. Ik tikte er gewoon mee op het bureau, dat geluid namen we op.’’

Ook Jeangu’s tweelingbroer Xillan is te horen in het lied. ,,Jeangu zong 24 partijen in, hij was in zijn eentje het koor. Later haalden we Xillan en Milaisa Breeveld erbij als achtergrondzangers, om het meer als een echt koor te laten klinken.’’ 

Een werkdag in de studio begint om een uur of tien en eindigt rond half zes. Meestal zitten ze samen in de studio, soms trekt Macrooy zich terug in het kantoor of het keukentje om aan de teksten te werken. ,,Als we de zang opnamen, deed hij dat hiernaast’’, vertelt Perquin, die zelf onder meer de strijk- en toetsenpartijen inspeelde. Het piepkleine zanghok van de studio is uiteraard goed geïsoleerd, met een lamp en microfoon op een opvallend lange standaard. ,,Jeangu is bijna 2 meter.’’ 

Altijd wanneer Macrooy achter de microfoon staat, neemt Perquin een deur verderop voorzorgsmaatregelen. Hij wijst op een apparaat op zijn bureau. ,,Dat is de voorversterker, daarmee regel ik het volume van de opname. Meestal staat die op standje 5, bij Jeangu zet ik hem op 3. Hij heeft een stem vol power met een gigantisch bereik van hoog tot laag. Voor een producer is dat een luxe om mee te werken. Zie het als een Porsche. Daarmee kun je 200 over de snelweg, maar ook als je maar 50 kilometer per uur gaat, rijdt het nog steeds een stuk fijner dan 50 in pakweg een Fiat Punto.’’ 

Op 22 mei, wanneer Jeangu Macrooy als 23ste aan de beurt is in de finale in Ahoy, kan Perquin slechts toekijken. Maar met een gerust hart, dat weet hij nu al. ,,Jeangu overtuigt live. In het begin trad hij weleens op in een luidruchtig café en was het na een paar tonen al stil. Omdat hij vanuit zijn gevoel zingt. Dat voelen mensen, dat is iets universeels. Liefst had ik hem op het podium gehad met de hele band van acht man en een compleet koor van 24. Maar zo zijn de regels nu eenmaal. Straks lopen in Ahoy de meeste sporen mee en een paar niet. Maar dat zijn wel meteen de belangrijkste, die van de vocals. We doen mee om te winnen, maar mochten we bijvoorbeeld vijfde worden, dan is dat nog steeds een prachtklassering. Maar hoe gaaf zou het voor Nederland zijn om twee keer achter elkaar te winnen?’’

Bekijk hier al onze video’s over het Eurovisie Songfestival: