De keiharde wereld van de topsport: ‘Iedereen wil die medaille, maar niet de blauwe plekken die erbij horen’

Een universitaire opleiding Rechtsgeleerdheid combineren met een topsportcarrière als taekwondoka in de categorie tot 58 kilo, dat is niet voor iedereen weggelegd. Zelf staat Eindhovenaar Aymen Achnine er niet meer bij stil. ,,Ik vergeet zelf dat het iets is. Van studiegenoten hoor ik wel dat ze er bewondering voor hebben. Ze vinden dat ik met iets gaafs bezig ben.” Hij reist de wereld over voor wedstrijden. ,,Soms heb je tijd om iets van de stad te zien, maar soms ook niet.”

Eerder deze maand won hij brons op de Bulgaria Open. ,,Je moet bereid zijn om er veel voor te laten. Ik heb bijna geen vrije tijd. Uitgaan of naar een feestje dat gaat niet. Daar heb ik geen problemen mee. Studiegenoten vinden cool wat ik doe. Ze zouden in mijn schoenen willen staan. Maar als ze horen wat ik ervoor moet doen, dan denken ze niet dat ze het kunnen. Iedereen wil die medaille, maar niet de blauwe plekken die erbij horen.”

De druk in een topsportcarrière is hoog. ,,Daar groei je in mee. Het is meegaan of afhaken. Topsport leert je met druk omgaan, bijvoorbeeld als er veel publiek zit. Vroeger vond ik spanning lastig. Op de middelbare school hielden examens of wedstrijden me bezig. Het was een belemmering, ik had bijvoorbeeld moeite met slapen. Nu zorgt spanning ervoor dat ik scherper ben. Ik heb het nodig om te presteren.”

De taekwondoka noemt zijn studie een fijne afleiding. ,,Het brengt evenwicht. Dan ben ik niet dag en nacht met mijn sport bezig. Door mijn studie kan ik mijn hoofd ook op iets anders richten. Daarnaast haal ik er ook energie uit. Het werkt ook andersom.” Achnine is blij met de steun die hij krijgt van de universiteit. ,,Ik heb een topsportstatus, dat maakt studievertraging mogelijk. In plaats van tien vakken, volg ik er vijf of zes per jaar.” Al blijft het uitdagend om het te combineren, bijvoorbeeld als er examens in een wedstrijdperiode vallen.

Vijftien jaar geleden begon de Eindhovenaar op zijn zesde met taekwondo, een sport die zijn oudere broer al beoefende. ,,Het begon recreatief en ik haalde steeds hogere banden. Af en toe deed ik mee aan een wedstrijdje. Ik was heel competitief en kon slecht tegen mijn verlies. Daarom ging ik op een andere manier trainen, want ik wilde niet verliezen. Ik wilde de beste worden.” Hij groeide steeds verder door.

Zaterdag vocht Achnine in zijn eigen stad bij de Dutch Open in het Indoor Sportcentrum Eindhoven. ,,Persoonlijk vind ik dit één van de leukste evenementen van het jaar. Deelnemers uit de halve wereld komen naar Eindhoven om bij mij om de hoek te strijden.” Voor de ogen van familie en vrienden stond hij niet op het podium. Achnine verloor in de kwartfinale.

Dit jaar volgen nog drie grote wedstrijden, voor de Europese Spelen en de University Games is hij al geselecteerd. Ook verwacht hij naar het WK te gaan, maar dat proces is nog gaande. Het grote doel is het halen van de Olympische Spelen in Parijs in 2024. ,,Daar richt ik me nu op, maar het is niet alles of niets. Ik wil in ieder geval doorgaan tot en met de Spelen in Los Angeles.”