IJshockeyers Eindhoven Kemphanen onttronen Trappers-talenten en zijn kampioen

‘Let’s go Hanen, let’s go! ’De lijfspreuk is befaamd in het Eindhovense IJssportcentrum. Normaal gesproken gaat het ritme gepaard met het vrolijke geluid van een stadiontoeter, maar zondagavond heel eventjes niet. De talentenploeg van Tilburg Trappers is net daarvoor op voorsprong gekomen in het tweede duel van de finale. De stadiontoeter speelt het deuntje nog wel, maar het draagt tijdelijk een verdrietige ondertoon met zich mee.

Hoe anders is dat een uurtje later, als aanvoerder Damian Kluijtmans in de verlenging de verlossende 4-3 maakt. Hij schiet zijn ploeg daarmee naar de titel, en onttroont de regerend kampioen. Met zijn bevlogen leiderschap en twee assists was hij al van vitaal belang, maar met dat schot maakt hij zich welhaast onsterfelijk. Zijn allereerste gedachte? Zijn trouwste supporters opzoeken, vader en moeder Kluijtmans.

‘Durf te dromen’. Dat stond de voorbije dagen op de Kemphanen-website, als voorbeschouwing op deze krachtmeting. Na een paar onzekere weken en een blessuregolf droomden de Eindhovense ijshockeyers nog steeds van een nieuwe titel. Dat Trappers in deze finale het thuisvoordeel had, was een extra motivatie om het kampioenschap al in Eindhoven te beslissen.

De ijshockeyers moesten daartoe afrekenen met een verrassende statistiek: dit seizoen won telkens de bezoekende ploeg. Kemphanen twee keer in Tilburg, Trappers in Eindhoven. Toch leek het kampioenschap na de winst van vrijdagavond (1-3) al lichtjes met potlood opgeschreven, voor de buitenwereld althans. Want als Kemphanen op halve kracht zo ver kon komen, waarom zou het dan niet helemaal lukken? Zeker als je bedenkt dat 2.000 toeschouwers het team naar de hoofdprijs zouden proberen te schreeuwen, in een uitverkochte ijshal.

Trappers kwam zondag tweemaal op voorsprong, maar captain Kluijtmans en Mike Verschuren trokken de score gelijk. De hal ontplofte toen Rastislav Veres zijn ploeg een kwartier voor tijd op voorsprong zette. Een late gelijkmaker betekende een verlenging. Met drie veldspelers moesten de teams de winnende zien te maken, wat Kluijtmans na twee minuten lukte.

Maar wat te denken van doelman David Reid? De 22-jarige doelman werd dit seizoen voor het eerst basisspeler en ontpopte zich direct tot onmisbare kracht. Onder fans gaat het vaker over beslissende doelpunten, maar Reid was de afgelopen weken minstens zo belangrijk. Dat Kemphanen de laatste halve finale in Amsterdam overleefde (1-3), was mede te danken aan zijn keeperswerk in de slotfase. Ook toen de puck zondag via de schaatsen van de scheidsrechter plotseling voor het doel belandde, was Reid het meest oplettend.

De gebruikelijke lijfspreuk maakte tijdens de huldiging plaats voor een nieuwe: Hanen nummer één. Waarna captain Kluijtmans de grote, zilveren beker in ontvangst nam en het publiek de bloemenboeketten toegeworpen kreeg van de ijshockeyers.