Is het een wonder dat Dynamo, met Van Gestel in de gelederen als passer/loper, er met de landstitel vandoor ging? Eigenlijk wel. ,,Een paar weken voor de bekerfinale en de wedstrijden om het kampioenschap kregen we ineens te maken met corona. Het begon bij een speler, maar voor we het wisten was de halve selectie besmet. De bekerfinale verloren, maar in dezelfde week stonden we er in de play-offs weer.”

Ook Van Gestel werd getroffen door het virus. ,,Ik was zelf ook echt moe en had heel weinig conditie over. Soms moest ik na een set al diep in de reserves tasten. Dan was ik al helemaal kapot. Het sloeg er echt hard in, sommige jongens waren goed ziek.” Des te knapper is het, dat de volleyballers zich mentaal ijzersterk toonden. „We hebben er alles uitgeperst. We hadden niets te verliezen en je weet dat het de laatste fase van het seizoen is. Blijkbaar slaat er dan toch wat over om echt alles uit de kast te halen. Het is echt knap wat we hebben gedaan.”

Dynamo werd voor het laatst in 2010 kampioen. Normaal reden genoeg voor een groot feest, maar dit zit er nu even niet. ,,In een lege sporthal de landstitel binnenslepen is natuurlijk bizar. Je wil het vieren met het publiek en je vrienden die komen kijken. Gelukkig stonden er buiten wat supporters die vuurwerk afstaken en met confetti gooiden. Dat was dan wel weer speciaal. En uiteraard hebben we met de selectie en staf een paar drankjes genuttigd.”

In de finale trof Van Gestel zijn oude club, Lycurgus uit Groningen. De afgelopen week zag hij dus veel bekende gezichten aan het net. „Tijdens de wedstrijd ben je echter alleen maar bezig met je eigen prestatie en team, maar na de wedstrijd zie je natuurlijk genoeg oude bekenden. Die gasten baalden natuurlijk enorm, maar hebben ons wel netjes gefeliciteerd. We zullen het maar gezonde rivaliteit noemen.”

Veel topvolleyballers denken vaak aan een avontuur in het buitenland. Of aan uitkomen voor de nationale ploeg. Hoe zit dat bij Van Gestel? „Vroeger had ik die ambities zeker. Nu heb ik een eigen huis, een vriendin en werk ik parttime bij de Omgevingsdienst Regio Nijmegen, waar ik ook woon. Ik denk niet dat dat er ooit nog van gaat komen.” Nu het seizoen voorbij is, heeft hij de tijd om alles weer even op een rijtje te zetten. „Wat ik volgend seizoen ga doen, weet ik nog niet. Of ik blijf nog lekker een paar jaar op dit hoge niveau spelen, of ik ga wat meer op mijn maatschappelijke carrière richten. De landstitel is in ieder geval binnen, die steek ik in ieder geval in mijn zak. Het is nu vooral tijd voor wat rust.”