Waterpolofamilie krijgt in Deurne na dertig jaar nog steeds geen genoeg van het spelletje: ‘Soms zijn we iets te fanatiek’

Wie bij de familie Wisse thuis dineert, zal het gespreksonderwerp waterpolo niet ontlopen. Dit uit zich vaak in discussies. Vooral na de wedstrijden gaat dit er hard aan toe, met vader Ad in de hoofdrol. ,,Dan denkt hij het weer beter te weten”, zegt Bram Wisse met een lach.

De assistent-coach kan dagen ziek zijn van een verliespartij. ,,Het is af en toe wel heftig, ja”, geeft hij toe. ,,Je moet mij dan echt even met rust laten. Misschien is dat ook de reden dat niemand bij mij in de auto wil zitten. Maar, een bezoekje aan de Mc Donalds kan veel goedmaken.”

De gekte begon ongeveer dertig jaar geleden toen Bram als eerste het water in ging. ,,In groep vijf gaf een vriend een spreekbeurt over waterpolo. Aan het einde vroeg hij of ik een keer mee wilde trainen bij DZT’62. Dat leek mij wel wat.” Al snel volgde Joppe. ,,Eigenlijk omdat mijn broer het deed”, concludeert hij. ,,Natuurlijk sprak het mij ook aan, maar om samen met je oudere broer te sporten, is natuurlijk extra speciaal.”

Ook Ad schiep een band met het team en de club. ,,Ik ben als bouwdocent altijd met de jeugd bezig geweest. Het begeleiden van die jongens was daarom wel voor mij weggelegd. Flauwe grapjes en pintjes drinken, het hoort er allemaal bij. Het houdt mij op deze leeftijd ook jeugdig.”

Toch loopt het niet altijd soepel tussen de heren. ,,Tijdens de wedstrijden kunnen we nog wel eens ‘bakkesen’ tegen elkaar. Als broers doen we dat toch wat sneller”, zegt Joppe. ,,Als een van ons dan een fout maakt, roept de ander daar iets over. Een stuk minder dan vroeger, maar het sluipt het er nog weleens in.”

Op dat soort moment moet Ad zich inhouden. Als assistent-coach mag hij de hele wedstrijd lang niets zeggen. ,,Een vervelende regel”, zegt hij lachend. ,,Ik zit mijzelf op dat soort momenten op te vreten. Dan floept er nog weleens een kreet uit. En dan keren de broers zich samen tegen mij. In dat opzicht ben ik een goede mediator.”

Waterpolo heeft het imago van een machosport, waarbij het vooral gaat om lompheid en kracht. Volgens de mannen is dit maar een fractie van hun hobby. ,,Er komt ontzettend veel tactiek bij kijken”, vertelt Bram zondagavond voor de met 11-5 gewonnen wedstrijd tegen ZVVS. ,,Je moet, zowel aanvallend als verdedigend, precies weten hoe en waar iedereen staat. Als het alleen maar om fysieke gesteldheid zou gaan, hadden jongens als onze keeper van 45 er niet meer gestaan.”

Dat is ook de reden dat de broers nog even meekunnen. Ze zijn beide ruim de dertig gepasseerd, maar nog lang niet uitgespeeld. Maar, als de tijd rijp is, hebben ze er beide geen problemen mee om plaatst te maken voor de aanstormende talenten. ,,Dat is ook ons uiteindelijke doel. Het niveau waarop we nu zitten doorgeven aan de jeugd. Er komt een leuke lichting aan die het stokje van ons zou kunnen overnemen. We hebben geen idee hoe lang dit nog gaat duren, maar zolang er plek voor ons is, zullen we er staan.”