Dit is een ingekorte versie van deze bespreking. Het volledige verhaal vind je op Tweakers.

Het zijn mooie tijden voor de wat oudere gamer. Van de ene na de andere klassieker verschijnt een opgepoetste versie. Ook Blizzard laat zich op dat vlak niet onbetuigd. Het kreeg nogal wat kritiek over zijn eerder herziene strategiespel Warcraft III: Reforged, maar werkt desondanks hard aan wat als Diablo II: Resurrected zal worden uitgebracht.

Blizzard kennende verschijnt het spel pas ‘when it’s done’, maar de tijd is al wel rijp voor een vroege test van de game. Een beperkt aantal mensen kreeg de gelegenheid een alfaversie van de game uit te proberen. Daarnaast bood het de pers, YouTubers en influencers uiteraard de kans om alvast van de game te proeven.

Ook wij konden wat uren maken in de game en hebben niet alleen gekeken naar wat Blizzard van Diablo II: Resurrected heeft gemaakt. We hebben ook het origineel uit 2000 erbij gepakt, dat nog steeds gewoon speelbaar is onder Windows 10.

Uiteraard zijn de grafische verschillen duidelijk. Niet eens zozeer tussen het origineel en Diablo II: Resurrected, maar vooral tussen de Legacy-modus en de Resurrected-modus in de nieuwe versie van de game. Blizzard heeft ervoor gezorgd dat je - ook tijdens het gamen - met een druk op een knop kunt wisselen tussen het klassieke en het vernieuwde uiterlijk. In de Legacy-modus, het klassieke uiterlijk, lijkt de game als twee druppels water op de titel uit 2000.

Blizzard heeft flink moeten graven voor de Resurrected-modus. Er was geen goed archief van al het bronmateriaal dat voor Diablo II is gebruikt, vooral doordat de game werd gemaakt door Blizzard North en die afdeling van de studio al lang geleden is opgedoekt. Blizzard heeft van alle characters en voorwerpen die je in de game ziet een driedimensionale variant gemaakt en zich daarbij zoveel mogelijk gebaseerd op het bronmateriaal dat is teruggevonden.

De omzetting van oud naar nieuw lijkt geslaagd. De game ziet er in de Resurrected-modus uiteraard veel beter uit dan in de Legacy-modus. Dat komt niet alleen door het driedimensionale, maar vooral ook doordat alles wat je ziet veel meer detail heeft. Wat daarbij ook helpt, is de belichting in de Resurrected-modus. Die is in de oude variant vrij primitief, maar dat is in de vernieuwde beelden heel anders. Vooral in de vele kerkers van de game is het verschil duidelijk, als je dicht langs lichtbronnen zoals fakkels en kandelaars loopt.

Het vaste cameraperspectief maakt de game soms wel onoverzichtelijk. Zeker in grotere gebouwen kan het allemaal nog steeds best onoverzichtelijk worden doordat de half doorzichtige muren het zicht op het slagveld licht blokkeren. Moderne games, ook Blizzards eigen Diablo III, doen dat beter.

Toch is het een flinke vooruitgang. Alleen al doordat Blizzard alle voorwerpen die je kunt dragen opnieuw heeft vormgegeven. Een gevolg hiervan is dat je veel meer ziet van de kleding en wapens die je draagt.

Je kunt nu ook kiezen voor de optie ‘Auto-Gold’, waarbij goud automatisch naar je wordt toegezogen als je er dicht bij in de buurt bent. Je hoeft er niet meer op te klikken. Dat is vooral prettig als je met een controller speelt, maar ook best handig wanneer je een muis en toetsenbord gebruikt. Voor puristen is de optie uit te zetten.

Ze zijn volledig opnieuw vormgegeven en zien er modern en gedetailleerd uit. Dat geldt voor je inventaris, maar met name voor de skill tree, die er een stuk overzichtelijker op is geworden. Het scherm met daarop informatie van je personage toont meer, geavanceerdere data.

De grootste aanpassing die Blizzard in de opzet van Diablo II heeft doorgevoerd, is de toevoeging van een gedeelde verzamelplek voor gevonden pantsers en wapens. Dat maakt het makkelijker voorwerpen tussen je gemaakte personages te verplaatsen, iets dat in de originele game alleen kon via gekke omwegen.

Vooral in Resurrected-modus blijkt Diablo II ook nog steeds een uitstekende rpg. De actie is snel en de tegenstanders gevarieerd, net als de buit die je kunt veroveren. Het kunstje van Diablo II is in 2021 nog net zo leuk als in 2000. De overdaad aan tegenstanders en de haast eeuwige jacht op betere spullen blijft aantrekkelijk, ook in een game die er wellicht minder mooi uitziet dan zijn moderne tegenhangers.

Uiteraard zijn de kleine ergernissen van destijds ook gebleven. Zo zul je ook in de nieuwe versie weer de vele kerkers helemaal opnieuw moeten doorlopen omdat de game aangeeft dat je ergens een tegenstander vergeten bent af te maken terwijl de missie stelt dat je toch echt iedereen uit moet moorden. Dat hoort echter bij de charme van deze game.

Hoe leuk ook, het was best duidelijk dat we ‘slechts’ een alfaversie van de game konden spelen. Alleen de eerste twee hoofdstukken van de game waren speelbaar en slechts een handjevol personages waren te selecteren.

Het mag de pret allemaal niet drukken. We zien een heel mooi tweede leven voor Diablo II voor ons. Wij hebben in ieder geval verrassend veel plezier beleefd aan de hernieuwde kennismaking. Jammer dat onze alfa-characters inmiddels naar de digitale prullenbak zijn verwezen.