Aandacht trekken met dans voor blinde vlekken in Tilburg

Het gemetselde kunstwerk aan de zuidkant van het voormalige Kantongerecht is een ideale plek voor een performance die het midden houdt tussen dans en parcours, de sport waarbij deelnemers zich door en over gebouwen een weg banen door een stad. Acrobatische toeren van drie dansers vormden het spectaculaire sluitstuk in ‘Blind Spot’, een wandeling van anderhalf uur langs plekken waar korte dansvoorstellingen werden gegeven. Het waren plaatsen waar je anders aan voorbij gaat zonder ze op te merken.

Jelena Kostić, de bedenker van deze openlucht voorstellingen, had passende motto’s gekozen, zoals ‘minder reizen om meer te ontdekken’ en ‘we zien niet altijd echt’. Ingebed in muziek van de Bredase componiste Dyane Donck kreeg je deze motto’s en andere teksten te horen over een ‘silent disco’ koptelefoon. De muziek varieerde van langgerekte tonen en akkoorden en traag geslagen ritmes tot opwindende gitaarklanken en gruizige bassen, waar de geluiden van passerend verkeer doorheen schemerden. De teksten verhaalden over de plekken die de groep aandeed, en over de geschiedenis van de stad, het textielverleden, de twaalfduizend Tilburgers die op het hoogtepunt werkzaam waren in de fabrieken.

De dans was toegesneden op de locatie waar die werd uitgevoerd. De Interpolistuin was de eerste pleisterplaats, een plek waarvan blijkbaar weinig mensen weten dat je er vrij kunt rondlopen: volgens Kostić is het er altijd stil. Voor de drie dansers was de tuin een echte speelplek. Ze renden uitgelaten als kinderen heen en weer, klommen in de bomen, duikelden door het gras, zaten elkaar achterna. Alles onder het oog van een in het wit geklede vrouw van enigszins gevorderde leeftijd, bij wie ze telkens weer terugkeerden.

Via de Piushaven ging het naar het Ketelhuisje in de Ververstraat, een van de weinige panden die herinneren aan de hoogtijdagen van de textielindustrie. Daar namen de drie dansers en de vrouw in het wit poses aan, alsof ze op de foto gezet werden voor een familiealbum.

Na een tussenstop aan de Primus van Gilsstraat, waar een danseres acrobatische balanceeracts uitvoerde op een rij grote dominostenen, liep de stoet naar het eindpunt, het Kantongerecht. Voorbijgangers keken vreemd op van die groep, allemaal een koptelefoon op het hoofd. Nadeel van die koptelefoon was wel dat er nauwelijks contact was met de andere wandelaars. Maar door de teksten ging je wel nauwkeuriger kijken naar je omgeving, en vielen je ineens bijzondere gebouwen en tuinen op. 

‘Blind Spot’ wordt in de laatste twee weekends van september herhaald.