Jens van Dongen schuift al 36 jaar het nieuws door de bus: ‘Eruit om de krant te bezorgen, dat houdt me fit’

Hoe komt de krant aan nieuwe bezorgers? Jens van Dongen, die al 36 jaar het nieuws door de brievenbus bij abonnees naar binnen schuift, heeft wel een idee.

,,De overheid moet iets aan dit probleem doen. Als je nu een krantenwijkje neemt, loop je al snel het risico dat de zorg- of huurtoeslag in gevaar komt. Zorg ervoor dat je die paar honderd euro kunt verdienen zonder dat de Belastingdienst moeilijk gaat doen. Uiteindelijk komt dat geld dan ook weer in de economie terecht.”

De nood is hoog, weet Van Dongen als geen ander. ,,Ik had me als depothouder voorgenomen geen wijk meer te gaan draaien. Maar er vallen te veel gaten. Dus ben ik zelf ook maar weer op de fiets gestapt.”

Dat doet hij om half zes ’s ochtends aan het begin van de Hoofdstraat in Kaatsheuvel. Maar de ‘werknacht’ is dan al zo'n drieënhalf uur oud. Ruim voor tweeën stapt hij uit zijn bed in Sprang-Capelle om naar het ‘superdepot’ in Dongen te rijden. 

In het holst van elke nacht komen daar zo’n vijftien ‘ritrijders’ bijeen om aan de hand van 'looplijsten’ de pakketten voor de bezorgers samen te stellen. Dat leger aan jeugdigen en gepensioneerden is in de loop der jaren echter behoorlijk uitgedund. 

In plaatsen als Kaatsheuvel, Oisterwijk, Waalwijk en Tilburg is het elke week weer een uitdaging om de krant op tijd op de deurmat te hebben liggen. Lukt dat niet, dan melden zich verbolgen abonnees bij de klantenservice, maar niet zelden ook bij redacteuren van de krant. 

Routiniers als Van Dongen moeten dus bijspringen. ,,Je hebt er tussen die zo de helft van hun inkomen verdienen. Een bijbaantje is het dan allang niet meer.”

Voor het geld hoeft Van Dongen, die zelden tot nooit als bezorger zijn deadline overschrijdt, het niet te doen. Hij verkocht zijn koeien tijdens de mond- en klauwzeercrisis en had daarna in zijn dorp nog een woonwinkeltje. De schaapjes heeft hij wel op het droge.

,,Ik blijf de krant bezorgen om fit te blijven. Het ritme bevalt me ook prima. En ik ben niet opgevoed om thuis te blijven. Op m'n achtste werkte ik al mee op de boerderij. Geldt voor al mijn drie broers. Die kan ik gerust om vijf uur in de ochtend bellen. Dan zijn ze er allemaal al uit.”

Van Dongen heeft zelf geen kinderen, maar hij heeft wel een beeld van de opvoeding anno 2022: ,,Van veel ouders mogen hun kinderen niet in het donker over straat. Dan geven ze liever een paar tientjes extra zakgeld. Toch lijkt het mij beter als ze daar zelf wat voor moeten doen.”

De verdiensten van een krantenwijk zijn behoorlijk, meent Van Dongen. Met name de traditionele ronde langs de deuren aan het eind van het jaar loont. Dan blijkt ook dat heel veel krantenlezers respect hebben voor de mensen die bij het krieken van de dag het nieuws komen brengen.

De moeder van Jens van Dongen woont nu in een zorgcentrum, maar tot voor een paar hielp ze nog mee met het ‘aftellen’ van de kranten. Van Dongen maakt nu zelf zijn stapeltjes. Die van het Brabants Dagblad - zowel De Langstraat als Tilburg Plus - is verreweg het hoogst. Maar er liggen meer titels in de krat op zijn Postcodeloterij-fiets. Het gaat van het Reformatorisch Dagblad via het AD tot aan NRC Next. 

Vroeger mochten De Telegraaf en het Brabants Dagblad per se niet in één auto naast elkaar liggen, weet van Dongen nog goed. Die luxe kunnen de dagbladuitgevers zich allang niet meer veroorloven. 

Na zijn ronde heeft Jens van Dongen beide kranten ook op zijn ontbijttafel liggen. Want de krant lezen, dat doet hij uiteraard ook.