Dat de kwaliteit van deze beelden-buiten-tentoonstelling zo hoog is, mag niet verbazen, want voor deze editie kozen de curatoren Chris Driessen en Steven Vandervelden voor kunstenaars die eerder al werk toonden in De Oude Warande. Toendertijd nog jonge talenten, nu gearriveerd, en - soms - met een zeer rijke van staat van dienst. Het barokke park uit het begin van de 18e eeuw, ooit bedoeld voor de jacht, biedt deze zomer ruimte aan sculpturen en plastieken van uitstekende Nederlandse en buitenlandse kunstenaars.

Toegegeven; Nederlandse kunstenaars als Marien Schouten, Tom Claassen, Navid Nuur, Mark Manders en buitenlandse artiesten als Monica Bonvicini, Gereon Krebber en Erwin Wurm behoren niet tot de top van de wereld. Dat zijn wel eerdere exposanten als Louise Bourgeois, Berlinde De Bruyckere, Luciano Fabro, Dan Graham, Anish Kapoor, Sarah Lucas en Paul McCarthy.

Maar dit keer is uit die indrukwekkende lijst van ruim 175 deelnemers uit de periode 2000-2019 gekozen voor iets mindere goden, die desondanks weten te verrassen. En dat heeft alles met de kunstwerken van doen: tien van de twaalf kunstenaars hebben speciaal voor deze editie een werk gemaakt en dus passen die naadloos in dat wonderlijke ‘sterrenbos’, of zetten zich er juist op een goede manier tegen af.

Zoals bijvoorbeeld Maria Roosen, steevast en dus ook deze keer present met glazen objecten. Eerder hing ze glazen piemels aan jonge dennenboompjes en liet ze een boot, bestaande uit glazen bollen, drijven op de zogeheten Franse vijver. Nu maakt ze de Lustwarande-bezoeker wederom aan het glimlachen, misschien wel aan het grijnzen, want in fikse beukenbomen heeft ze op verschillende takken glazen bier geplaatst. Een bonte verzameling glaasjes en pullen, inclusief schuimkraag.

Als je daar al niet vrolijk van wordt, dan toch zeker van dat ene, subtiele, gouden konijntje van Tom Claassen dat - ietwat weggestopt achter takken en stronken - iedereen verleidt om toch vooral even een aai over de bol te geven. Meestal zijn de dieren van Claassen enorm groot en van (witte) kunststof; dit exemplaar van Jo (zo heet hij echt) lijkt helemaal thuis in deze groene enclave.

Wie gevoeliger is voor romantiek, spoedt zich naar het werk van de Zwitser Ugo Rondinone. Hij beplakte de twee vlonders bij de vijver aan de ene kant met goudfolie, en die ertegenover met zilverfolie. Dan ontstaat er een even simpel als sterk beeld, dat - zeker in de vroege ochtend of de late avond - associaties oproept met de zon en de maan, niet helemaal toevallig de titel van deze installatie.

Ook romantisch, maar misschien beter nog poëtisch te noemen, is het complexe werk van Marien Schouten. Hij heeft een houten, architectonische sculptuur in het bos geplaatst. Die bestaat uit twee aan elkaar geschakelde ruimtes, waarin - met hetzelfde multiplex - stoelen, een kast en een bed zijn geplaatst. In de eerste ruimte is er daarnaast ook een schilderij van de kunstenaar te zien en in de volgende ruimte een plastiek. Door de uiterst sobere en strakke vormen en door één materiaal te gebruiken, heb je het gevoel alsof je in een huis van Dom van der Laan staat. Je wordt hier bijna gedwongen tot rust en stilte en dat is precies de toestand waarin de kunstenaar zich ‘s nachts vaak bevindt, als hij weer eens niet kan slapen en een boek ter hand neemt. En zo in een andere wereld ploft. Net als wij - midden in De Oude Warande.

Lustwarande, ‘Stations’. Bredaseweg 441, Tilburg. Open: dagelijks van zonsopkomst tot zonsondergang, van 3/7 tot 4/10. Tickets: verkrijgbaar bij de kassa; open dagelijks van 11.30 tot 16.00 uur, of bij Grotto: open dagelijks van 10-17 uur.