De werkdag van een Tourverslaggever: ‘Altijd adrenaline in de finishstraat’

Leggen de wielrenners in de Ronde van Frankrijk een kleine 3500 kilometer af, de Tourverslaggevers van het AD halen in die ruim drie weken tijd makkelijk het dubbele. Ze zitten in totaal zo’n 7000 kilometer in de auto terwijl ze onderweg zijn naar de start- of finishplaats of hun volgende hotel.

,,Soms is je werkdag om 08.00 uur begonnen, ben je pas rond 21.00 uur klaar en moet je nog twee uur doorrijden naar het hotel’’, vertelt Daniël Dwarswaard. Als Tourverslaggever vult hij samen met collega Daan Hakkenberg vanuit Frankrijk elke dag de krant en de site met verhalen en Premium-stukken. ,,Als je geluk hebt is er dan nog ergens een restaurant open. Maar het kan ook weleens gebeuren dat een bus Pringles of een pak Sultana’s je avondeten wordt.’’

Zodra in het najaar het parcours van de Tour de France is bekendgemaakt, gaan de Tourverslaggevers vanuit Nederland aan de slag met het boeken van hotels. ,,’s Avonds laat nog een hotel moeten zoeken en hopen dat er plaats is, dat is wel het laatste waar je aan moet denken. Daarom leggen we alles ruim van tevoren vast.’’

Na de start rijden de verslaggevers naar de finish, een autorit van vaak zo’n 150 kilometer. In de aankomstplaats kunnen ze werken in de perszaal, een grote ruimte in een gemeentehuis of een gymzaal die is uitgerust met tafels en televisies voor de duizenden journalisten die de Tour de France volgen.

,,Vlak voordat de renners binnenkomen, lopen we meestal naar de finish om ze op te vangen’’, vertelt Dwarswaard. ,,Daar is weinig romantisch aan hoor, want je staat op aangewezen plekken tussen hekken te wachten tot de renners voorbijkomen. Er is altijd adrenaline in de finishstraat, drukte en stress, een hectisch geheel. Je hoofd maakt overuren: wat is er gebeurd in de etappe, wie moet ik te spreken zien te krijgen? Zoiets geeft elke keer weer een kick. Gelukkig zijn wielrenners over het algemeen erg meewerkend en staan ze je na hun inspanning te woord.’’

Na de interviews is het terug naar de perszaal en schrijven maar. Zodra het laatste stuk naar de redactie in Rotterdam is gestuurd voor plaatsing in de krant en op de site, kun je als verslaggever weer aan jezelf gaan denken. Aan avondeten, bijvoorbeeld. Hoewel er dan soms nog een reis van twee uur naar het volgende hotel op het programma staat.

,,Het zijn lange dagen en nooit een dag vrij’’, zegt Dwarswaard. ,,Maar dat weet je als je eraan begint; je moet wel een beetje moe zijn na afloop. Werken in de Tour is vooral heel erg leuk. Je zit drie weken non-stop in een bubbel en je hebt het idee dat er verder even niets gebeurt in de wereld. Dat is ook de charme van de Tour.’’