Diaken Bas Leijtens zit geen duimen te draaien: ‘Ik moet weer wij worden’

,,Het moet zichtbaar zijn dat de parochie gewoon doordraait”, legt Leijtens uit. ,,Maar dan zonder de fysieke aanwezigheid van de gelovigen. Iedere zondag zenden we de mis uit via Facebook. Ook de diensten in de Goede Week gaan door. De paasmis op zondag wordt zelfs op televisie uitgezonden.”

,,We hebben wel wat aanpassingen gedaan”, vertelt Leijtens. ,,Alles gaat voor de camera, er is geen koor en sommige dingen slaan we over, zoals het paasvuur voorafgaand aan de paaswake en het binnenbrengen van de nieuwe paaskaars.”

Ook het uitdelen van de traditionele poasmikskes op basisschool De Wilderen dreigde in het water te vallen. Snel overleg tussen de organiserende Vereniging voor de Jeugd, de stichting Rythovius en bakker Godfried de Vocht zorgde voor een alternatief. Alle kinderen ontvingen deze week van school een brief, waarmee ze tot Pasen hun mikske dit jaar kunnen afhalen bij de winkel van De Vocht op Den Hof. Alle voorzorgsmaatregelen in acht nemend, én van tevoren gezegend door de diaken.

Druk heeft Leijtens het deze dagen met uitvaarten. ,,Het zijn er veel, alleen al deze week had ik er zes. Het gaat nu wel anders: in plaats van een huisbezoek mail ik de familie het programma en van daaruit vult die het verder in. Wie vertelt wanneer wat, wie steekt de kaarsen aan, welke muziek wordt er gedraaid, enzovoort. Op de eerste dag dat er nog maar dertig mensen bij de uitvaart mochten zijn, was dat verschrikkelijk voor de familie, maar er komt steeds meer begrip. En het heeft ook wel iets moois: normaal wordt het levensverhaal van de overledene verteld, maar dat is nu niet nodig omdat iedereen dat verhaal al kent. Daardoor is er nog meer ruimte om persoonlijke herinneringen aan vader of moeder te delen.”

Andere activiteiten staan wel op een laag pitje: wekelijkse samenkomsten als de koffie na de dienst en Neffe de kerk zijn afgelast. Het vormsel en de eerste communie zijn uitgesteld. Bruiloften staan pas weer in augustus en september op de planning.

Ondertussen moet Leijtens het doen met kleine momenten. ,,Afgelopen weekend liepen we met de monstrans door Waalre, Aalst, Dommelen, Valkenswaard en Borkel en Schaft om de zegen uit te spreken, zeg maar een urbi et orbi in lichte vorm. Mensen kwamen langsgefietst of -gelopen, stonden even stil. Sommigen vouwden hun handen of sloegen een kruisje. Heel bijzonder.”

Of er straks iets veranderd is? ,,Ik ben reuze benieuwd. Er ontstaan allerlei kleine dingen waarbij mensen rekening houden met anderen. Ik sluit me aan bij de opmerking van Willem-Alexander: ik moet weer wij worden.”