Noortje op expeditie naar Senneroog: Waalrese studente ontdekt hoe het is om immigrant te zijn

Voor een schoolproject hebben 22 studenten journalistiek een nieuwsplatform opgezet: Nieuw Nederland. 'De ondernemende immigrant in Nederland' kozen zij als doelgroep, omdat voor deze medelanders nog maar weinig geschreven wordt. Met hun platform willen de studenten nieuwe immigranten op weg helpen in de Nederlandse samenleving. 

Daarop schrijven zij successtory's, tips & tricks en onderzoeksverslagen. Een als bar ervaren expeditie naar het onbewoonde Senneroog behoorde tot zo'n onderzoek. Noortje de Vries (23) uit Waalre verbleef, samen met twee medestudenten, drie dagen en twee nachten op een onbewoond eilandje in het Lauwersmeer op de grens van Groningen en Friesland. 

Vorige week ervoer het studentengroepje hoe het kan zijn wanneer je huis en haard achterlaat en in een onbekende omgeving je weg moet zien te vinden. ,,Boswachter Jaap Kloosterhuis voer ons naar het eilandje waar we vier dagen en drie nachten zouden verblijven. Als er stront aan de knikker zou komen, moesten we het KNMI bellen, omdat hij er zelf drie uur over zou doen om ons, in geval van nood, te bereiken. Waar waren we aan begonnen”, vraagt Noortje de Vries zich af.

Nationaal Park Lauwersmeer is een Dark Sky Park, hetgeen betekent dat er échte duisternis heerst. Eenmaal donker zie je geen hand meer voor ogen en in deze tijd van het jaar is dat om 16.30 uur al het geval. Noortje was de enige in het groepje met kampeerervaring en had er aan gedacht droog hout mee te nemen. ,,Dan kun je een vuurtje stoken, eten koken en je warmen. Daar heb je meer aan dan aan de shampoo, die een medekampeerder had meegenomen." 

Noortje kan weer lachen, maar dat verging haar vorige week, toen het om 18.30 uur bedtijd was en er alleen vogels scheerden op de wind, die koud over het desolate, door rietkragen omsloten eiland blies. ,,Liggend in mijn tentje hoorde ik geklop, waarna het weer stil werd, nooit was er iemand en toch leek dat zo. Door de adrenaline heb ik die eerste nacht geen oog dicht gedaan. De wind en de niet-aflatende kou verwarde onze gedachten en ook de tweede nacht was alles behalve een pretje. De tijd verstreek zó langzaam. We pasten ons aan, omdat het móest. Het bredere perspectief ontging ons niet: wanneer je als immigrant in een nieuw land komt, doet dat iets met je psyche. 72 uur werden er uiteindelijk slechts 48, maar de ervaring vergeet ik niet meer." 

Meer over het project op nieuwnederland.fhj.nl.