Ze werd in 1915 op oudjaarsdag geboren. Zelf vindt ze het behalen van deze respectabele leeftijd van 102 jaar overigens geen bijzonder knappe prestatie. ,,Je wordt het gewoon. Je hoeft er niets voor te doen. Alleen ademhalen...en eten."

Eind jaren vijftig kwam ze door het werk van haar man, een militair, via enkele omzwervingen vanuit Hellevoetsluis in Eindhoven terecht. Ze kregen samen twee kinderen, vijf kleinkinderen en zeven achterkleinkinderen. In 1980 werd ze weduwe. Tot een jaar geleden deed mevrouw vrijwel alles nog zelfstandig. Sinds kort woont ze in zorgcentrum De Vlasgaard in Valkenswaard. De laatste tijd heeft ze behoorlijk moeten inleveren. Al probeert ze nog steeds aan zoveel mogelijk activiteiten mee te doen. Ze oogt tevreden. Vanaf haar favoriete plekje, op de stoel bij het raam, tuurt ze graag naar buiten en geniet ze van de kleine dingen in het leven. Van de bomen en de wolken. En van de zon, die soms zo fijn haar rok verwarmt.