Corona achter de schermen: ‘Een mens kan niet blijven huilen’

Hoe is je gemoedstoestand?
„Gemengde gevoelens. Ik ben van mezelf positief ingesteld, maar ik ben toch verontwaardigd. De overheid had de maatregelen veel eerder mogen doorvoeren. Ze dempen de put nadat het kalf verdronken is. Maar voor de galerie en de B&B is het niet goed. Bezoekers moeten de werken door het raam bekijken, terwijl je ze echt van dichtbij moet zien. Zo kunnen ze het werk niet voelen. Sinds november heb ik veel annuleringen gehad in mijn B&B, al heb ik er nog steeds gasten. Ik maak me ook zorgen over de gevolgen voor de jonge generatie. Maar ik maak er het beste van. Een mens kan niet blijven huilen.”

Hoe houd je de moed erin?
„Ik probeer steeds nieuwe dingen uit. Ik heb een draaischijf aangeschaft voor aardewerk, omdat ik die techniek wilde leren. Ik had de tijd, en heb lang geoefend. Als kunstenaar maak je dingen, je kunt je blijven ontwikkelen. Ik kan er iedere dag mee bezig zijn. Dat geeft me plezier. Het houdt me op de been.”

Wat zou anders moeten?
„De overheid had voorbereid moeten zijn op een pandemie. Er is gewaarschuwd dat dit eraan zat te komen. Voor vogelgriep bestaat een draaiboek, maar met covid lopen ze achter de feiten aan. Al weet niemand wat ons overkomt, ze hadden de organisatie op tijd kunnen optuigen. Ik kan me mateloos ergeren aan een uitspraak als ‘de booster is voor de zorg’. Als ze er in de zomer mee begonnen waren, was het een voorzorg geweest. Hopelijk hebben ze het geleerd voor de volgende winter. En voor ik het vergeet: het moet niet meer nodig zijn om te bewijzen dat kunst ertoe doet!”

Moet je er ander werk naast doen?
„Mijn B&B is hard werken. De afgelopen zomer is het heel druk geweest. Dat heeft lucht gegeven. Ik heb een buffer kunnen opbouwen. Zo kan ik de winter doorkomen.”

Waar kijk je het meeste naar uit?
„Ik heb uitgekeken naar de boosterprik. Die heb ik gehad. Ik voel me nu geruster. Binnenkort maak ik met een paar mensen een wandeling naar een Mariakapelletje in de buurt van Vught. Er is geen betere manier om met elkaar te praten, dan tijdens het lopen. Die wandeling komt in de plaats van de fakkeloptocht in Eindhoven waar ik met mijn kinderen en kleinkinderen altijd aan deelnam. Nu ga ik verantwoord een lichtje opsteken, even stil zijn, in gedachten verzonken. Het is een simpel genoegen, maar ik kijk ernaar uit.”