,,Het leidde tot de nodige discussies en dat was precies de bedoeling’’, aldus initiator Thieu Vlemmix. ,,Het is ondoenlijk om spelers uit verschillende generaties en andere niveaus met elkaar te vergelijken. Toch gebeurt het dagelijks en door iedereen.’’

In aanvallend opzicht werden Frans Weijers (derde plaats) en zoon Frank (eerste plaats) de grote winnaars. UNA is in de Weijersfamilie een flink deel van het leven geworden. Dat begon al in 1964 toen vader Frans (nu 77) de overstap van vv Waalre naar UNA maakte.

Het had overigens niet veel gescheeld of hij had nooit het geelzwarte tricot gedragen. De rappe aanvaller kwam bij Waalre als jonge voetballer in conflict met de trainer en besloot te gaan verkassen. Marvilde was de eerste optie, maar UNA lonkte hem uiteindelijk naar Zeelst. Frans: ,,We werden meteen kampioen met heel veel talentvolle jeugd en promoveerden naar de eerste klasse, het hoogst bereikbare in het amateurvoetbal.’’

Scoren ging de alom gevreesde spits gemakkelijk af. Met scheidsrechters had Weijers meer moeite. ,,Ik ben twee keer volledig onterecht van het veld gestuurd’’, bromt Weijers nu nog. ,,Bij De Valk lag mijn tegenstander - terwijl ik op afstand stond - op de grond te kermen. De arbiter stuurde me van het veld. Vijf duels schorsing.’’

Enkele jaren later was het tegen Dongen weer raak. ,,Ik raakte geen speler, maar moest weer voortijdig vertrekken. Nu acht duels langs de lijn omdat ik bij de tuchtcommissie mijn recht probeerde te halen. Iedere opmerking van mijn kant betekende een duel extra schorsing.’’ Weijers stopte in 1977, was tien jaar hoofdbestuurslid en ging lager voetballen. UNA maakt nog altijd dankbaar gebruik van zijn kennis als uitvoerder in de bouw.

Vader en zoon kennen opmerkelijk veel overeenkomsten. Beiden maakten hun debuut met 15 jaar, zijn bloedfanatiek en razendsnel, bezitten scorend vermogen en hebben betaald voetbal gespeeld bij EVV Eindhoven. ,,Ik was trots om bij dezelfde club als prof te spelen als ons pa’’, aldus Frank Weijers (53). ,,Ik was 22 jaar toen ik bij UNA vertrok naar Helmond Sport en na omzwervingen langs verschillende betaald voetbalorganisaties ben ik in 2002 als 34-jarige teruggekeerd bij UNA. Het beste was er toen af. Toch wonnen we nog de districtsbeker in een bloedstollend duel tegen HSV Hoek.’’

Als trainer van het tweede team werd hij drie keer achtereen kampioen in de hoofdklasse. De ultieme beloning volgde in het laatste jaar met de landstitel bij de reserveteams. ,,Samen met mijn maat Fred Klomp hadden we een plan uitgestippeld en dat lukte uiteindelijk. Met dank aan clubman Piet Louwers die ik enorm hoog heb zitten en helaas veel te vroeg is overleden.’’