In haar eentje op de tribune zag Emma Coolen het licht. Ze was vijf dagen in Zweden omdat ze in een tussenjaar die taal aan het leren was. Daar bezocht ze op aanraden van een vriendin een wedstrijd van Tyresö FF. ,,Ik dacht: ‘dit wil ik ook, hier wil ik ook ooit spelen.’ Sinds die dag is alles anders. In een keer vroeg ik mij af wat ik in godsnaam al die jaren met mijn leven had gedaan”, vertelt Coolen, die tot die tijd zonder enige ambitie bij SBC en Nederwetten voetbalde. ,,Van mijn vijftiende tot mijn twintigste op het laagste niveau, de vijfde klasse. Het was meer een excuus om op zondag bier te drinken. Ik rookte ook een pakje per dag en ging drie keer in de week op stap.”

Terug thuis op de bank vroeg ze haar moeder of zij dacht dat het mogelijk is om, net twintig geworden, nog profvoetballer te worden. Terwijl haar ouders nog denken dat het een bevlieging is, gaan bij Coolen alle remmen los. Alleen hoe begin je aan zo’n missie? ,,Dat wist ik ook niet. Ik ging boeken bij de bieb halen en wedstrijden op YouTube kijken. En meldde me aan bij FC Eindhoven”, aldus Coolen, die op haar hand aftelt naar haar grote doel: het WK van 2019. ,,Het is een geinig ritueel opdat ik niet vergeet dat het eraan komt.” Deze maandag staat er 761 op geschreven. Of het haalbaar is? ,,Het kan. Het is vooral heel motiverend om een doel te hebben waarvan iedereen zegt dat het je toch nooit gaat lukken.”

Daarom ook zit onder haar scheenbeschermer een tatoeage verstopt van het rugnummer 24. Dat stond op haar shirt die ene keer dat ze bij PSV/FC Eindhoven op de bank mocht plaatsnemen. ,,Ik heb toen al iets gedaan waarvan ik nooit had gedacht dat het zou lukken.”

De 23-jarige Sonse gaat all-in, soms op het maniakale af. Met Merel van Dongen (verdedigster van Ajax en Oranje) sprak ze over balans in het leven. ,,Zij zei ‘zelfs Cristiano Ronaldo traint niet zo veel als jij’ en dat was geen compliment. Die eye­opener heeft mij echt geholpen.”

Zo startte Coolen in september met de opleiding Communicatie en Multimedia Design in Den Bosch. Ze blogt en vlogt ook over haar beginnende carrière. ,,Ik ben vaak voor idioot uitgemaakt. Ik hoop mensen te laten inzien dat je het altijd kunt proberen. Ik hoef me ook niet af te vragen wat ik mis, want dat weet ik en ik vind dit leuker.”

Coolen zoekt haar eigen weg omhoog. Toen het anderhalf jaar geleden bij FC Eindhoven dood dreigde te lopen, googelde ze clubs net over de grens. Zo kwam ze bij VC Moldavo terecht, een club uit Mol met alleen vrouwenvoetbal. ,,Als mensen hier spreken over het eerste elftal dan hebben ze het over ons, dat is toch fantastisch?”, zegt Coolen.

Zaterdag sloot ze het seizoen af met een 2-1 zege op Standard Luik B. ,,In België wordt heel tactisch getraind op positiespel en dat is kennis die ik miste. Aannames oefenen kan ik thuis wel, schiet ik duizend keer een bal tegen een muur. Een supertechnische speelster zal ik toch nooit meer worden, dat moet ik op andere vlakken zien te compenseren. Ik geloof dat het kan.”