De laatste keer ‘haar’ Waalse Pijl, maar Anna van der Breggen twijfelt

Door Daniel Dwarswaard

Elke koers rijdt Anna van der Breggen dit seizoen voor het laatst. Dat zit eigenlijk bij elke race wel in haar achterhoofd. Maar morgen tijdens de Waalse Pijl nog net even meer. Logisch ook wel als je al zes keer op rij de klimklassieker met finish op de steile Muur van Hoei hebt gewonnen. Ze zou dolgraag een mooi afscheidscadeau geven aan die slopende heuvel in Wallonië.

Maar tijdens de digitale persconferentie vanuit haar hotel trapt de wereldkampioen wat op de rem. Ze zegde vorige week af voor de Brabantse Pijl omdat ze een paar dagen ziek was. Tijdens de Amstel Gold Race speelde ze geen rol van betekenis en kwam ze ruim acht minuten na winnaar Marianne Vos over de streep. ,,Maar het was wel heel goed dat ik de Amstel heb kunnen rijden’’, zegt Van der Breggen. ,,Als je trainingen hebt gemist is het moeilijk om diep te gaan op de Cauberg, maar inmiddels voel ik me wel goed. Hopelijk is het goed genoeg voor de Waalse Pijl. Dat zullen we onderweg ervaren. Als ik aan de voet van de laatste keer Muur van Hoei kom weet ik al weg genoeg.’’

Het is dus haar specialiteit, die Muur van Hoei. Ook tijdens haar laatste deelname winnen, zou prachtig zijn. Maar Van der Breggen raakt tijdens de digitale babbel ook niet uitgepraat over haar ploeggenoten bij SD Worx die ook kans maken. Rising star Demi Vollering (24), toen nog voor de ploeg Parkhotel Valkenburg, werd vorig jaar al derde achter Van der Breggen. Ergens proef je dat Van der Breggen het ook mooi zou vinden als Vollering wint. Als een soort wisseling van de wacht. ,,Nee, nee. Het gaat er vooral om dat één van ons wint. Maar niet eerder waren we als ploeg zo sterk. Vaak werd er toch altijd naar mij gekeken. Nu we meer opties hebben, geeft dat mooi ook wel een lekker gevoel.’’

Zes keer won ze dus al. Eén keer vanuit de juiste ontsnapping. De andere vijf keer met een select pelotonnetje op de Muur van Hoei af. Het grote geheim om daar de beste te zijn? ,,Er is geen juiste tactiek, want iedereen zit anders in elkaar. Ik kijk in ieder geval nooit op mijn wattagemeter als ik klim. Het gaat om het gevoel. Iedereen weet dat de Muur van Hoei heel steil is. Anders dan veel andere bergjes. Jezelf opblazen is natuurlijk nooit goed, maar daar al helemaal niet. Laat ik het zo zeggen: je moet veel zelfkennis hebben.’’