Demi Vollering (links) en Marit Raaijmakers in Montreux, aan het meer van Genève. © RV

Vollering verkent WK-parcours tijdens Zwitserse bikepack-tocht: ‘Mooi avontuur’

Trainingskamp? Hoogtestage? Nee, Demi Vollering kiest voor een alternatieve voorbereiding op de hervatting van het wielerseizoen. De nummer 3 van Luik-Bastenaken-Luik van 2019 is samen met Marit Raaijmakers, haar teamgenoot bij Parkhotel Valkenburg, aan het bikepacken in Zwitserland. En dat levert mooie plaatjes op.

Marijn Abbenhuijs 02-07-20, 21:29 Laatste update: 21:38

Door Marijn Abbenhuijs

,,Marit en ik waren in januari op trainingskamp in Spanje en toen begonnen we al te fantaseren over een bikepack-vakantie”, vertelt Demi Vollering. De 23-jarige wielrenster van Parkhotel Valkenburg dacht dat het voorlopig nog bij fantaseren zou blijven. ,,Normaal gesproken kan zoiets niet, want dan ben je in de zomer vooral bezig met wedstrijden rijden. Maar toen kwam de corona-uitbraak. Ik zat al die tijd in Zwitserland, omdat mijn vriend hier woont en ik maakte regelmatig foto’s van de omgeving hier. Daarop reageerde Marit dat ze naar mij toe wilde komen om te bikepacken. Dat leek mij ook wel gaaf.”

Demi Vollering rust uit aan de Göscheneralpsee, een stuwmeer bovenaan de Göscheneralp. De weg loopt vanaf daar niet meer verder. © RV

Raaijmakers ondernam vervolgens snel actie. Zij bracht hun ploeg op de hoogte en benaderde de sponsoren, waardoor fietsmerk Factor meteen een goede gravelfiets beschikbaar stelde en Shimano zorgde voor de juiste accessoires om hun kampeerspullen mee te nemen op de fiets. De reis startte afgelopen vrijdag in Luzern en moet aanstaande zondag eindigen in Basel. De routes voor de tussenliggende dagen, maken de wielrensters pas vlak van tevoren. ,,We plannen de routes niet en bekijken het dag voor dag”, legt Vollering uit. ,,Zo rijden we onszelf in ieder geval niet kapot en kunnen we ons aanpassen aan het weer. Op de eerste dag zijn we over de Pragelpass gereden en op dag 2 zijn we teruggedraaid over de Klausenpass richting Flüelen.”

Die tweede dag werd meteen een hele avontuurlijke. ,,Toen we bovenop die Klausenpass waren, begon het heel hard te regenen en moesten we nog naar beneden”, vertelt Vollering. ,,We hebben toen twee keer moeten schuilen en zijn in onze zoektocht naar een slaapplek ook door twee campings geweigerd, omdat ze daar alleen maar plekken voor caravans hadden. We hebben toen zelfs overwogen om in een motelletje te gaan slapen, maar dat hebben we toch maar niet gedaan, gelukkig. We willen elke nacht kamperen. Het zit tot nu toe een beetje tegen met de regen, maar dat maakt het ook een mooi avontuur.”

Laat op de dag was de Furkapass helemaal verlaten, toen Marit Raaijmakers en Demi Vollering de berg beklommen. © RV

Inmiddels reed het tweetal ook al over de Goscheneralp en de Furkapass en belandde het gisteren in Montreux, aan het meer van Genève. ,,Op de dag dat we de Furkapass over gingen, hadden lang gefietst en reden we pas laat omhoog. Dat was heel mooi, omdat het toen super rustig was. Helaas was het daar boven heel erg koud en waaide het hard, want we wilden eigenlijk boven wild kamperen. Dat mag namelijk boven de boomgrens. In Sanetsch hebben we na dag vijf wel wild gekampeerd.”

Marit Raaijmakers wapent zich tegen de kou, terwijl de zon al ondergaat op de Furkapass. © RV

Gisteren verkenden Vollering en Raaijmakers het parcours van het WK wielrennen in Martigny, want hun trip staat ook in het teken van beter worden. ,,Het WK wordt sowieso een belangrijk doel voor mij, dit jaar”, legt Vollering uit. ,,Toen ik hoorde dat het in Zwitserland is, heb ik het meteen rood omcirkeld in mijn agenda. Het is een gek jaar, maar ik ben blij dat het WK alsnog doorgaat. Het parcours is echt mooi. In de plaatselijke ronde, die we drie keer rijden, zit een klim van vier kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van tien procent. Die beklimming is heel pittig.”

Hoe dan ook zullen Vollering en Raaijmakers door hun trip klaar zijn voor de hervatting van het seizoen. ,,We worden er beter van. We zijn hele dagen aan het fietsen, veel aan het klimmen en het is ook nog veel meer ontspannend dan als je in Nederland traint.”