Drie koersen, meer niet. Mathieu van der Poel reist noodgedwongen met slechts drie wedstrijden in zijn benen af naar Strade Bianche, waar hij zaterdag voor het eerst dit seizoen op de weg de strijd aangaat met zijn rivaal Wout van Aert. De Nederlands kampioen had gehoopt om met minstens zeven etappes in de benen zaterdag aan de start te staan in Siena, maar een positieve coronatest binnen de ploeg van Alpecin-Fenix gooide voor Van der Poel in de UAE Tour roet in het eten. Noodgedwongen voegde hij afgelopen zondag Kuurne-Brussel-Kuurne toe aan zijn wedstrijdprogramma en stond hij vandaag in Wallonië aan de start van GP Le Samyn, de koers die twee keer werd gewonnen door Niki Terpstra. Zonder verwachtingen, zoals hij dat ook voor de UAE Tour deed. Die openingsetappe won hij. 

Zondag maakte Van der Poel nog indruk. Op de Kanarieberg sprong hij weg uit het peloton en kon alleen Jhonathan Narvaez, nota bene een klimmer van Ineos-Grenadiers, hem volgen. Van der Poel maakte de oversteek naar de koplopers en mocht tijdens zijn 'trainingsritje’ van zo'n tachtig kilometer zelfs even dromen van de winst, maar op anderhalve kilometer van de meet werden Van der Poel en zijn medevluchters gegrepen door de achtervolgende groep. Oud-wereldkampioen Mads Pedersen reed vervolgens prijs. 

Dinsdag stond Van der Poel opnieuw niet per se aan de start om de wedstrijd (in dit geval GP Le Samyn) te winnen. De Waalse wedstrijd over 205,4 kilometer stond voor Van der Poel wederom in het teken om wedstrijdhardheid op te doen richting Strade Bianche, de eerste wegwedstrijd waar Van der Poel écht goed wil zijn. Met nog 41,3 kilometer te rijden liet hij wederom zien dat het met de vorm wel goed zit. Van der Poel ging op zijn pedalen staan en maakte met sprinter Alvaro Hodeg in zijn wiel jacht op de grote kopgroep met daarin tal van bekende namen. 

Bij het ingaan van de laatste van vier plaatselijke rondes nestelde Van der Poel zich achterin de voorste groep, dat inmiddels gezelschap had gekregen van de tweede grote groep en bestond uit zo'n vijftig renners. Op dat moment probeerde Victor Campenaerts voor de zoveelste keer om weg te rijden, maar de houder van het werelduurrecord kreeg op het venijnige kasseienparkoers rondom Dour van onder anderen Deceuninck-Quick-Step (met Mark Cavendish in de groep) en Alpecin-Fenix (met de jarige Jasper Philipsen en Tim Merlier) niet de gewenste ruimte. Het plan van Deceuninck-Quick Step was duidelijk: de vijf ploeggenoten zetten alles op alles om Cavendish aan zijn eerste overwinning sinds 8 februari 2018 te helpen. 

Lukasz Wisniowski (Qhubeka-Assos) begon met een minimale voorsprong op het peloton aan de allerlaatste kasseienstrook waarop Florian Sénéchal en Van der Poel hem voorbij reden. Van der Poel nam in eerste instantie niet over en hield zijn benen stil in dienst van Merlier, die zo net als de rest van het peloton weer aan kon sluiten. Van der Poel deed nog een allerlaatste poging om van waarde te zijn voor zijn ploeggenoot Merlier en trok de sprint van ver aan. Rasmus Tiller mocht even dromen van de winst, maar het was Merlier die hem in de laatste meters voorbij snelde en de winst pakte. Andrea Pasqualon maakte het podium compleet.

,,Op de voorlaatste kasseienstrook had ik al contact met Van der Poel. Zijn stuur was gebroken en daarom trokken we mijn kaart", zei Merlier na afloop. Van der Poel bolde in de achtergrond met een loshangende rechter shifter over de finishlijn. Voldaan met de tweede seizoenszege van Alpecin-Fenix, maar anderzijds met een schuldgevoel omdat hij als stoorzender fungeerde in de kopgroep. ,,Met een normaal stuur rijd ik natuurlijk gewoon mee. Maar ik kon geen kracht meer op mijn stuur zetten omdat die afbrak op de lange kasseienstrook. Ik bracht mijn ploeggenoten direct op de hoogte dat we voor Tim moesten rijden.”

Van der Poel voelde zich in de finale wel sterk. ,,Ik ben heel tevreden en was op het einde nog heel goed. Ik ben blij met het gevoel, al was ik vandaag niet zo goed als in Kuurne. Al met al reis ik met een tevreden gevoel naar Italië.”