Boris Dittrich: 'Met het lijk dat ik ooit ontdekte, wilde ik altijd al iets in een boek doen'

Begin mei, een mooie dag in Amsterdam met mensenrechtenactivist en thrillerauteur Boris Ottokar Dittrich (62). Specifieker: in de Rozentuin van het Vondelpark, voor een foto bij dit artikel. Dittrich, een drukbezet man die het grootste deel van zijn tijd doorbrengt in Berlijn, is in Nederland ter promotie van Barst, het geschenkboek van de Spannende Boeken Weken.

Het is extreem zonnig, de knoppen in de rododendrons staan op knappen. De Rozentuin is een bekende homo-cruiseplek, maar zo vroeg in het jaar is er nog geen roos te zien. Op het gras liggen genoeg bloempjes klaar om geplukt te worden: strakke types in blote bast of desnoods alleen een knaloranje onderbroek van Uomo en mollige mannen met veel lichaamshaar. Dittrich neemt plaats in de zon, naast een clubje parkdrinkers.

Moeilijk voor te stellen dat dit de locatie is van een gewelddadige moord. Maar bij het bankje met het schildje ter nagedachtenis aan Eddy Cohen, aan de overkant van het perkje, waar in Barst een man met ingeslagen schedel wordt gevonden, is het kil en donker, zelfs op zonnige dagen.

Als de melding van een onbekende dode binnenkomt bij Maya Oliphant en haar collega Bulut Kaya van bureau Lijnbaansgracht, striemt de regen toepasselijk tegen de ramen. Wat deed die man ’s nachts in het park? Is dit het werk van potenrammers? Verderop in de stad krijgt een kandidate in een talentenjacht te maken met een afperser. Amsterdam is een groot dorp, dus de zaken blijken al snel met elkaar te maken te hebben.