Klassiek concert bezoeken? Dit zijn de do's en don'ts

Het lijkt een hele kluif om de 500 jaar die de klassieke muziek beslaat te ontwarren, maar voor wie zich er even in verdiept is het eigenlijk vrij overzichtelijk. En het loont de moeite, want omdat het zo veel en zo divers is, zit er voor iedereen wel iets moois tussen.

De westerse klassieke muziek begon in de middeleeuwen met één zanglijn. Die werd gezongen in de kerk en niet opgeschreven. Na een paar honderd jaar kwam iemand op het geniale idee er een zanglijn bij te doen, toen werd het zogenaamd ‘meerstemmig Gregoriaans’. Bovendien werd de muziek steeds vaker opgeschreven en werd het belangrijk door wíe: het fenomeen componist ontstond.

Volgende grote mijlpaal was de renaissance, waarin niet alleen meer werd gezongen over God maar ook - hou je vast - over de liefde. Instrumenten kregen een grotere rol én de muziek en de tekst werden op elkaar afgestemd. Nu denk je: logisch dat Broken-Hearted Girl van Beyoncé zo down klinkt, maar destijds was dat niet minder dan een revolutie.

Toen kwam de barok (grofweg van 1680 tot 1750). Sleutelfiguur hierin is Bach. Bach is sowieso een naam om te onthouden, want Bach is een God in de klassieke muziek (zie ook het kader ‘De Grote Drie’). Barokmuziek lijkt op de gelijknamige bouwstijl: krullerig, vol, grillig.