‘We zijn gewend aan tuinverlichting, maar mogen buren ook van de sterrenhemel genieten?’

eigen tuin eerstSnoeien, stekken, planten, verpotten, zaaien en schoffelen. Tuingoeroe Romke van de Kaa helpt een handje. Deze week over mollenverdrijvers en andere tuintechnologie.

Romke van de Kaa 22-04-21, 14:00

Langs mijn tuin stroomt een beek. Dat wil zeggen: stroomde een beek, want het drinkwaterbedrijf en de agrariërs in de buurt hebben er samen voor gezorgd dat de beek niet meer was dan een droge bedding. Tot voor kort, want onlangs is hij dankzij een pompstationnetje weer gaan stromen. De stroomsnelheid kan met een smartphone gereguleerd worden. Het is dus een technobeek, maar kikkers, libellen en salamanders malen daar niet om. Het is nu zaak om de stammen van mijn kersenbomen te beschermen, want de dichtstbijzijnde beverburcht is niet ver weg en je kunt die dieren maar beter vóór zijn.

Ook in de tuin rukt de technologie op. Lampen met zonnepaneeltjes markeren ‘s avonds het tuinpad en mollenverdrijvers - ook op zonne-energie - houden het gazon vrij van molshopen. Tenminste, dat belooft de fabrikant, maar de mol lacht erom.

Robotmaaiers houden het gras kort en kunnen met behulp van bluetooth zo worden ingesteld dat zij stilvallen zodra het donker wordt, zodat zij geen egels maaien in plaats van gras.

Besproeien

En nu is de besproeiingscomputer in opkomst. Die werkt nog niet op een zonnepaneel, voor zover ik weet. Je sluit het apparaat aan op de buitenkraan en stopt er een paar batterijen in, waarna je de sproeitijden kunt invoeren. Als je slim bent, kies je die ‘s morgens heel vroeg, zodat je bij het opstaan de waterdruppels op het blad van lupine en vrouwenmantel ziet parelen. Bij perioden van slecht weer zet je het sproeien met je smartphone stop. Of je sluit de sproeicomputer aan op een sensor die het vochtgehalte van de tuingrond meet. Voor elke sproeibeurt wordt gemeten of sproeien nodig is en zo ja, hoe lang.

De sproeiers moeten via een slang van water worden voorzien en hoe natuurlijk groen je zo’n tuinslang ook kiest, hij is altijd van de enige kleur groen die in de natuur niet voorkomt. Paars of oranje zou nog als minder storend worden ervaren dan dat afschuwelijke nepgroen. Geen nood; een waterslang hoeft niet zichtbaar te zijn, je kunt hem ook ingraven. Zelfs de sproeiers kun je bijna onzichtbaar tussen de hosta’s laten verzinken als ze niet in gebruik zijn, door een pop-upsysteem dat natuurlijk ook weer via de smartphone wordt bestuurd.

Aan tuinverlichting zijn we zo langzamerhand gewend geraakt. De spaarlamp was nog niet uitgevonden of alle tuinen straalden je in het donker tegemoet. Het zou handig zijn als er ook een app bestond om al dat licht te dimmen, maar die ben ik nog niet tegengekomen. Dan zou het voor een getergde buur misschien ook mogelijk worden om het systeem te hacken. Want, geloof het of niet, er zijn altijd mensen die de techniek afwijzen en die op hun terras in het donker van de sterrenhemel willen genieten.